Которой поражая
Спасаем мир людей
Всегда держаться рядом
И даже в краях дальних
Но назовем мы домом
Только самих себя
Кацярына
Твая постаць, вартая нябёс
Ты святло, а я ў ім толькі кепскі лёс
Можаш быць кім хочаш
Дзе святло дарыць паклон
Тваёй красы зайздросціць Андрамеда
Жнівеньскі апошні промень лета
Нехта бачыць набагата болей свету
Але мы ляцім на крылах ветру
Чырвоны час, дзеля адной сустрэчы
Але таго варта, я скажу табе дарэчы
Разам знойдзем мы скрыню Пандоры
Адчыні яе, схаваем сусвет з найпершай спробы
Усё дзеля цябе, маё маленькае цяпло
Над табою золата, нібыта месяца гало
Словы твае нібыта сонца прамяні
І шчасце, калі дасягнуць яны зямлі
Досыць
Кожны твой крок нібыта вецер
І кожны міг дзе ёсць твой позірк
Аддам я за ўсё на свеце
Аднойчы зразумеў усё
Чакаць нам моманту ня трэба
Увесь наш лёс у тваіх руках
Цябе кахаць лепей за срэбра
Клопат і час можам схаваць
І сёння дзень наш назаўсёды
Каханне любіць пустату
Словы мае вышлі з моды
Але не атрымаць дазвол
Прабач калі кажу я лішне
Момант жыцця не працягнуть
Адно толькі, з шматлікіх лішніх
Досыць баяцца нас саміх
Сигнал
Вперёд несутся минуты,
А следом шагают часы
И дремлют одни только люди,
Накинув на тело плащи
И все как один ждут сигнала,