Η πολιτική (δηλαδή η συλλογική ομάδα πολιτών) είχε το δικαίωμα της υψηλότερης ιδιοκτησίας της γης. Εκτός από τα ιδιωτικά οικόπεδα, απέσπασε και τη μη μοιρασμένη, ελεύθερη γη, γεγονός που ενίσχυσε τη θέση της πόλις ως πολιτική οντότητα.
Αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του ως ανεξάρτητο κράτος, η πολιτική έζησε σύμφωνα με την ιδέα της αυταρχίας. Στην πολιτική δημιουργήθηκε ένα ειδικό σύστημα ιδεωδών: οι ελεύθεροι πολίτες πίστευαν ότι η ευημερία καθενός από αυτούς εξαρτιόταν κυρίως από τη μητρική τους πολιτική, πέρα από την οποία ήταν αδύνατο να υπάρξει. Από την άλλη πλευρά, η ευημερία της πολιτικής εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους πολίτες της, από το πόσα λαμπρά, ταλαντούχα και ευγενή άτομα θα ήταν μεταξύ τους. Εκτίμησαν τις αρχαίες παραδόσεις, καταδίκαζαν την εκκαθάριση των χρημάτων και την πολύτιμη αγροτική εργασία. Αλλά το πιο σημαντικό, αισθάνθηκαν ότι είναι πλήρεις και ελεύθεροι άνθρωποι. Αυτό ήταν θέμα ιδιαίτερης υπερηφάνειας. Έτσι, έχοντας νικήσει τους Πέρσες, οι Έλληνες εξήγησαν την επιτυχία τους από το γεγονός ότι είχαν το δώρο της ελευθερίας και όλα τα υποκείμενα του περσικού βασιλιά ήταν οι δούλοι του.
Η δύναμη και η ανεξαρτησία των πολιτικών κοινοτήτων εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχαν προϋποθέσεις για την εμφάνιση μεγάλων βασιλικών και ναπολετικών οικονομιών, αν και υπήρχε για καιρό μια μοναρχική μορφή κυβέρνησης μέσα στις πολιτικές. Στην αρχαιότητα, στο επίκεντρο των πολιτικών ήταν ο βασιλιάς – ο βασιλεύς και η φυλετική αριστοκρατία, παραβιάζοντας τα δικαιώματα των δεινών (λαών), όπου περιλαμβάνονταν όλοι οι ευγενείς ελεύθεροι χωρικοί και τεχνίτες. Μέχρι τον 7ο αιώνα Π.Χ. ε. Οι συγκρούσεις εντός του polis έχουν φτάσει σε συγκεκριμένες αναλογίες.
Ο αγώνας εναντίον της αριστοκρατίας οδηγήθηκε από τη μικρή αγροτιά, η οποία συχνά αντιμετώπιζε την απειλή να χάσει τη γη της και να γίνει μισθωτής στα δικά της οικόπεδα. Η αριστοκρατία είχε επίσης έναν άλλο αντίπαλο – ένα μάλλον μεγάλο στρώμα ευγενών πολιτών που μεγάλωνε με το εμπόριο και τη βιοτεχνία και θέλησε να πάρει τα προνόμια της αριστοκρατίας.
Σε πολλές πολιτικές, ο αγώνας αυτός ολοκληρώθηκε με ένα πραξικόπημα, την ανατροπή της αδελφότητας των φυλών και την εγκαθίδρυση τυραννίας – αυτοκρατορίας, μέσω της οποίας περιορίστηκε η αυθαιρεσία της αριστοκρατίας.