Ошарашивающие приключения Вадима Басова на космодроме «Байконур» (1960—1963). Oszałamiające przygody Vadima Basowa na kosmodromie «Bajkonur» (1960—1963) - страница 4

Załadowano nas do wagonów Pulman dla węgla i bydła i wysłano w drogę… Wódka natychmiast zaczęła pić, aby nikt nie ukradł we śnie… Obudziliśmy się na przystanku w jakiejś pustyni (Doodle, jak się później okazało) … Słońce, piasek, duszki… jest gorąco, spragniony, ale nie ma wody… i cisza. (chociaż nie: krzyczeliśmy, żeby jechać dalej, do służby… gdybyśmy wiedzieli, dokąd nas zabierają, krzyczeliby: «sprowadź nas z powrotem», a raczej już tu i uciekli.…

Przez tydzień… Jak się później okazało, tam, gdzie byliśmy przewożeni (Platforma 41 poligon nr 5 Ministerstwa Obrony ZSRR) właśnie zginął od wybuchu na starcie międzykontynentalnej rakiety Ballestycznej P-16 Marszałek NEDELIN, a wraz z nim jeszcze 250 sług.

(Według oficjalnych danych prawie 2 razy mniej. 100 osób po prostu nie znaleziono). Mitrofana Iwanowicza Nedelina znaleziono po medalu na piersi i zamurowano w murze Kremla, pozostałych na placu nr 13 (miejscowy cmentarz)…

Эту катастрофу на космодроме Байконур 24 октября 1960 года на Западе назвали «Катастрофой маршала Неделина». Где-то за полчаса до запуска ракеты кто-то ошибочно включил пуск двигателя второй ступени Р-16. Мощное пламя из сопел ракеты разрушило баки первой ступени. Они взорвались, и ракетное топливо превратилось в мчащуюся на сотни метров лавину огня. В это время люди работали и на ракете, и вокруг нее, а маршал ракетных войск Неделин сидел неподалеку от ракеты, потому что не соглашался уйти в укрытие. «Я верю в советскую технику»… Так он хотел внести в обслуживающий персонал безбоязненность опасного нахождения рядом с заправленной ракетой.

Katastrofę na kosmodromie Bajkonur 24 października 1960 roku na Zachodzie nazwano «katastrofą marszałka Nedelina». Gdzieś pół godziny przed startem rakiety ktoś błędnie włączył start silnika drugiego stopnia R-16. Potężny Płomień z dysz rakiety zniszczył Czołgi pierwszego stopnia. Eksplodowały, a paliwo rakietowe zamieniło się w pędzącą na setki metrów lawinę ognia. W tym czasie ludzie pracowali zarówno na rakiecie, jak i wokół niej, a marszałek Wojsk Rakietowych Nedelin siedział w pobliżu rakiety, ponieważ nie zgadzał się na ucieczkę do kryjówki. «Wierzę w radziecką technologię»… Chciał więc, aby personel serwisowy nie obawiał się niebezpiecznego przebywania w pobliżu zatankowanej rakiety.