– Аға, -деді Байсарыға- Біздің атты бір кісі қарап жүр.
Ол солай қарай беттеді. Расында, қаз-қатар байланған жылқылардың қасында бір адам жүр екен. Байсары бірден таныды.
– Көбеке, амансыз ба?
Көбен сыншы да бұл кезде сексенді алқымдап қалған кез еді. Содан да бір көрген адамын танымайтын болған. Әйтпесе, Елгелділердің талай жүйрігін жақсылап сынап берген кезінде. Көбеннің айтқаны мүлт кетпейтін еді. Бірақ қазір Байсарыны танымай қалған ол:
– Сен қай жақтан келдің?
– Мен мына Балықтыкөл-Байатардағы Елгелді боламын. Атым Байсары, танымадыңыз ба?
– Жас келді бұрынғыдй емеспін. Ылғи шатастырып аламын. Кешір, бауырым, сенің атың қайсы?
– Мына алдыңызда тұрған боз ат!
Осы арада Көбеннің көрегендігі ұстап кеткен тәрізді.
– Бұл Тәнірбергеннің Корысбайының асында шапқан Кербестінің тұқымы ма?
– Дәл өзі. Оны қайдан білдіңіз?
– Білген соң сұрап тұрмын ғой, бұл неше жаста?
– Биыл бестен асып барады…
– Ендеше, дәл бабында тұрған кезі екен.
Байсары да жас болса да жылқы жағдайын жақсы білетін. Ағаларына болмай осы бозды алып келген, сол еді.
– Кербесті қайда? -деп сұрады Көбен.
– Ол ақсап қалған.
– Одан неше тұқым алдындар?
– Содан туған жеті-сегіз жылқы бар. Бағын сынамақшы болып осы боз қасқаны алып келдік.
– Түр келбетіне қарағанда жүйрік ат болуы керек.
– Нешінші орын алады деп ойлайсыз?
– Өзінің бабында болса бірінші, не екінші орынды алуы мүмкін.
Көбен өзінің ат таңдағыш қабілетін түсіргісі келмей ме, біліп тұрса да жүйрік аттар осылай бірінші, екіншімен сөзін бітіретін, ылғи.
– Сіз осылай, бірінші, екінші деп айтасыз. Сыншы болған соң бірінші, екінші орын демей, туралап, бөліп-жармай айтпайсыз ба?!
– Айта алмаймын, – деді Көбен сыншы, -Өз қазақтарың айтады, ат шаппайды, бап шабады дейді. Осы тұрған аттардын бәрі де жүйрік. Айта алмаймын, -деді Көбен сөзін қайталап. Оның үстіне атпен шабатын балаға да байланысты. Ол атты қалай басқарса, солай болады.
Байсары қасында тұрған Жәмкені көрсетті.
– Мына бала шабады.
– Сен нешеге келдің?
– Биыл он үшке келдім, -Бұл сөзді тез, тарс еткізіп жылдам айтқан Жәмке. Көбен мына баланың ширақ екенін байқап қалып:
– Мына бала мінсе бірінші орынды алады. Мынау бір болғалы тұрған бала екен. Сонымен қоса қандай өнерің бар.
– Қисаларды жатқа айтамын. Ән сала білемін.
– Егер жолы болса, атаның да, өзінің де атын шағарар осы жолы. Тұрған бойы тұнып тұрған өнер екен. Көмекейі ағып тұрған ән екен.