Габдулла Мөхәммәтгариф улы Тукаев исеме белән.
Җәсарәт – батырлык, кыюлык.
Парлак сурәттә муаффәкъ булу – якты зур уңышка ирешү.
Тәслим фитърәтендә – кемгә дә булса тапшырылырга тиешле хәлдә.
Нәсрани – христиан динендәге кеше.
Мәнафигъ – мәнфәгать, интерес.
Мөрәбби, мөрәббия – тәрбияче ир-ат, тәрбияче хатын-кыз.
Сәляхият – сәләтлелек, талант, булдыклылык.
Назик вә ләтыйф – нечкә һәм гүзәл.
Ислах әйләйә – «төзәтсен» дигән мәгънәдә.
Сәфил – түбән, вөҗдансыз бәндә.
Мазарстан – каберлек, зират.
Мөрәүвәтле – үз-үзен кызганмаучы.
Фәрекъ итмичә – аермыйча.
Авырлык соңында җиңеллек тә була.
Мәлганәт – түбәнлек, явызлык.
Шамил булу – үз эченә алу.
Икътидар – сәләт, көч-куәт.
Мәхбүбә – сөелгән хатын-кыз.
Г. Камалның «Уйнаш» комедиясенә ишарә.
Әрбабе каләм – каләм ияләре.
Без һөҗүм итүче (сугышны башлаучы) булмыйча, тик каршы торып, аны кире кагучы булуыбыз белән чын бәхетлебез.
Мәзкүр рәвешләр – шул юллар, чаралар.
Әлбәттә, бу чагыштыру урынлы түгел.
Истигъдад – иҗтиһат, талант.
Истикъбаль – якты киләчәк.
Вакыйф булмау – төшенмәү.
Максудларын хасил итү – теләкләрен тормышка ашыру.
Мәгаттәәссеф – кызганыч ки.
Галәбәлек – җиңү, өстенлек.
Бетмәс-төкәнмәс байлык – шагыйрьлек таҗы.
Нәҗат – котылу, исән калу.
Сәд – дивар, крепость-кальга.
Сәнаигы нәфисә – нәфис сәнгать.
Фәтвалау – ярый дип күрсәтү.
Тәгаллекъсез – бәйләнешсез.
Тәсаувыф бабында – суфыйчылыкка бәйләнешле.
Садәдил – гади, эчкерсез.
Нәзым вә мәнзумә – тезмә, көйле сүз.
Нәфасәт вә мәһарәт – нәфислек һәм осталык.
Мокътәбислек – ияреп язу.
Икътибас итү – файдаланып язу.
Мәнзумат – шигъри әсәрләр.
Әфкяре гомуми – җәмәгать фикере.
Иттифакый – очраклы рәвештә генә.
Назик вә ләтыйф – нечкә һәм гүзәл.
Җәһаләтне бил игътираф – наданлыкны тану.
Голүвиятен изһар итү – бөеклеген ачып бирү.
Үлгәннәрегезне яхшылык белән искә алыгыз.