Жасөспірімдердің өз-өзіне сенімділіктің қалыптасуының психологиялық негіздері
(«Л. Н. Гумилев атындағы Еуразия ұлттық университеті» КеАҚ)
УДК 378
Мектептегі психологиялық қызмет жұмысының тәжірибесі көрсеткендей, жасөспірімдердің психологқа жиі жүгінетіні – өзіне сенімді болу, ұялшақтық пен шектеуді жеңу мәселесі. Құрбыларының алдында күлкілі, дәрменсіз және осы немесе басқа жағдайда сәтсіз болып көріну қорқынышы жасөспірімдердің көпшілігін алаңдатады [1]. Бұл жасөспірімдік кезеңнің дамудың ең қиын және маңызды кезеңдерінің бірі екендігімен түсіндіріледі. Дәл осы жаста пайда болатын өзіндік сана жасөспірімдерді басқалардың сынына сезімтал, эмоционалды теңгерімсіз және сенімсіз етеді.
Бүгінгі күнге дейін мектеп тәжірибесінде психолог жасөспірімдердің өзіне деген сенімділігін арттыруға бағытталған түрлі психологиялық көмек, қолдау және қолдау бағдарламаларын пайдаланады. Алайда олардың көпшілігі әлеуметтік ортамен, атап айтқанда мұғалімдермен, ата-аналармен жұмысты ескермейді. Осыған байланысты психологтың балалармен, ата-аналармен (отбасымен) және педагогтармен жүргізетін кешенді жұмысын қамтитын өзіне деген сенімділікті қалыптастыруға психологиялық қолдау көрсету жолын құру өзекті болып табылады.
Жалпы жасөспірімдердің өзіне сенімділігі тақырыбын осы уақытқа дейін А.М.Прихожан, В.Г.Ромек, Е.А.Серебрякова және О.В.Соловьева сынды ғалымдар зерттеген, айта кетерлік жайт, олар өзіне деген сенімділікті тұлғаның ажырамас қасиеті ретінде түсінуге қатысты концептуалды көзқарастарына сүйенді, оның құрамдас бөліктері ретінде тұлғалық, когнитивтік, эмоционалдық және мінез-құлық компоненттерін қарастырды.