Биир киэһэ утуйаары сытан, оҕонньор эмээхсинигэр сипсийдэ:
– Эмээхсиэн, биһиги бу дойдуга сатанымаары гынныбыт. Сүрүн-сүрүн туттар тэриллэрбитин ылан, сыыйа-баайа, тыаһа-ууһа суох уҥуоргу өтөххө көһөн хаалыахха.
– Оннук-оннук, били көстүбэт күтүр сүгүн олордоруттан ааста, – эмээхсин сөбүлэһэн кэҕилдьийдэ.
Нөҥүө күнтэн ыла, оҕонньор кыра-кыралаан туттар малларын уҥуоргу өтөҕөр биллибэтинэн-көстүбэтинэн туоратта. Тахсыах малын барытын таһааран баран, үгэстэринэн чэйдии олорон, Истиэтигэр күннээҕи түбүгүн иһиллэр гына кэпсии олордо:
– Эмээхсиэ-эн, ынахпыт үүтэ тардыбыкка дылы буолла, барыларын өрүс уҥуор харбатан таһааран мэччитиим. Туох да тыыппатах күөх өлөҥү сиэтэхтэринэ, ыанарбыт үүтэ эбиллиэ, борооскулаах тарбыйахпыт быһа түһүө суохтара этэ.
– Оннук-оннук, ынахпыт олох иэппэт буолан хаалла. Кырдьык, эн инньэ гын. Киэһэ уонна төттөрү туоратыаҥ буоллаҕа, – Истиэ эгди-сэгди буолла.
– Хайа, уонна, – Көбүө салҕаата. – Ыраатан хааллахтарына, хайа атахпынан ситиэмий? Онон, аппын эмиэ таһаардахпына табыллар.
Көбүө ол күн сүөһүлэрин, атын, эмээхсинин мачайа суох биир-биир туораталаан көһөн хааллылар. Көспүт түүннэригэр этэҥҥэ хоннулар. Куһаҕана диэн оҕонньор төрүт өтөҕөр остуолга хамсатын умнан кэбиһэн эрэйдэннэ. Көстүбэт барарын кэтэһэн бу эҥээргэ олордоххо эрэ табыллар буолан, оҕонньор тулуйарыгар тиийдэ.
Сарсыардааҥҥы чэйдэрин уруккуларын курдук наҕыллык чэйдээн, көхсүлэрэ кэҥээн, холкутуйан эрдэхтэринэ, уҥуоргу кытылга киһи үөгүтэ иһилиннэ. Бастаан оҕонньордоох эмээхсин алҕас иһиттибит диэн кыһамматылар. Утаакы буолаат тыа баһа эймэнэринэн киһи үөгүтэ эмиэ умайыктана түстэ. Бу сырыыга чуолкай киһи саҥатын истэн, Көбүөлээх Истиэ кытылга таҕыстылар. Киһи саҥата: «Туоратыҥ!» – диэн хаһыытыыр эбит.
Хайалара кэлэн хаайтардаҕай диэн мунаара, оҕонньордоох эмээхсин солбусуһа-солбусуһа:
– Кимҥиниэй? – диэн ыйыттылар.
– Ми-иэн! Мин! Мин! – диэн, киһи көстүбэт да буоллар, уҥуоргу кытылга саҥа иһилиннэ.
Сүрэхтэригэр баастаах дьон кимин билээри, лаппыйан, кулгаахтарын хаста-хаста ыйытан көрдүлэр да, тугу да өйдөөн-дьүүллээн истибэтилэр. Ол курдук күн лаппа уоттаныар диэри харахтарын араастаан оччото-оччото одуулуу, кыччата-кыччата кыҥастаһа сатаан кэбистилэр да, тугу да таба көрбөтүлэр.
– Кырдьар диэн кырыыс да буолар эбит. Харах-көс мөлтөөн, ханан баарын да кыайан харахтаабатыбыт. Аны быстаран иһэр айан киһитэ буолуо, туох кыһалҕалаах эбитэ буолла. Сонун истэ, хамсабын ыла таарыйа, билсэн-көрсөн киириим, – диэт, Көбүө оҥочотугар олорон өтөҕүн диэки эрдиннэ.