Հայ ժողովրդի լավագույն զավակները իրենց ժողովրդի ճակատագիրը կապեցին Ռուսաստանի ճակատագրի հետ. Սրանք հասարակական շարժման գործիչներ են՝ Իսահակ Լալայանցը, Բոգդան Կնունյանցը, Ստեփան Շաումյանը, Սուրեն Սպանդարյանը, Ալեքսանդր Մյասնիկյանը և այլք։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ (1914-1918 թթ.) Արեւմտյան Հայաստանում թուրքական կառավարությունը հայ ժողովրդի նկատմամբ ցեղասպանական քաղաքականություն էր վարում։ Արդյունքում սպանվեց ավելի քան 1,5 միլիոն հայ, մոտ 300 հազար փախստական ապաստան գտավ Ռուսաստանում, որոշները հաստատվեցին Մերձավոր Արևելքի, Եվրոպայի և Ամերիկայի երկրներում։
Ազատ Հայաստան ստեղծելու խորհրդային ղեկավարության ստեղծագործական գաղափարներն արտացոլվել են Ժողովրդական կոմիսարների խորհրդի «Թուրքական Հայաստանի մասին» դեկրետում (1917թ. դեկտեմբերի 29): Սակայն գերմանա-թուրքական բլոկի միջամտությունն Անդրկովկասում և Մերձավոր Արևելքում իմպերիալիստական տերությունների քաղաքականությունը խոչընդոտեցին այս հրամանագրի իրագործմանը։ Հակասովետական քաղաքականությունը լիակատար աջակցություն ստացավ ԱՄՆ իմպերիալիստներից և Անտանտի կողմից, որոնք խնդիր դրեցին Հայաստանի տարածքը դարձնել իրենց գաղութը և հակասովետական ռազմական ցատկահարթակը։ Սակայն Հայաստանի բանվորներն ու գյուղացիները ոտքի ելան՝ պայքարելու օտարերկրյա վստահված անձանց դեմ։ 1919 թվականի սեպտեմբերին Երևանում տեղի ունեցավ Հայաստանի կոմունիստական կազմակերպությունների առաջին անօրինական ժողովը, իսկ 1920 թվականի հունվարին՝ կոմունիստական կազմակերպությունների առաջին (ապօրինի) համաժողովը, որն ավարտեց Հայաստանում կուսակցական կազմակերպությունների միավորման և հզորացման գործընթացը։ Այս հեղափոխական գործընթացներին ակտիվ մասնակցություն է ունենում կոմունիստ բանաստեղծ Վահան Տերյանը։
Ռուս ժողովրդի եղբայրական օգնության շնորհիվ Հայաստանի աշխատավոր ժողովուրդը կարողացավ վերջնականապես հաղթել ինտերվենցիոնիստների և ազգայնական հակահեղափոխության ուժերին և 1920 թվականի նոյեմբերի 29-ին Հայաստանում հաստատել խորհրդային իշխանություն։ Վ.Ի.Լենինը սրտանց ողջունեց «իմպերիալիզմի լծից ազատագրված աշխատավոր Խորհրդային Հայաստանը»։
Իրենց կառավարման տարիներին (1918-1920 թթ.) ազգայնականներն ու օտար օկուպանտները երկիրը հասցրին տնտեսական և քաղաքական աղետի։ Կամայականություններն ու ավելորդությունները, կապիտալի ճնշումը, աշխատանքի կիսաճորտական ձևերը ծայրահեղ ծանր դրության մեջ են դնում Հայաստանի բանվորներին ու գյուղացիներին։
Հայաստանում խորհրդային իշխանության հաստատմամբ սկսվեց հանրապետության տնտեսության վերականգնումը։ Խորհրդային մյուս հանրապետությունների ժողովուրդների եղբայրական օգնությամբ 1928 թվականին արդյունաբերական արտադրանքը հասել է 1913 թվականի մակարդակին, իսկ գյուղատնտեսական արտադրանքը գերազանցել է այն։