Sözün düzü, əvvəlcə qorxdum. Düşündüm ki, qurğudur. Həmyerlimi başqa cür ilişdirə bilməyiblər, bu cür qandallamaq fıkrinə düşüblər. Ancaq əmoliyyatçı elə yalvarırdı ki, inanmamaq mümkünsüzdıi. Bağlamanı alıb baxdım, pul idi.
–Qulaq as. – dedim. – Birdən nömrələnmiş, işarələnmiş pul olar ha… Sonra deməzsən ki…
–Qorxma, o qədər də axmaq deyiləın. Bir də ki, qanunu mən səndən yaxşı bilirəm. Ancaq elə şeylər var, qanunla həll olunmur, bunu biz hamıdan yaxşı bilirik. Bura Moskvadır, burda rüşvət verən də, alan da eyni cür məsuliyyət daşıyır. Ağlın Azərbaycana getməsin…
Bağlamanı götürüb qoltuq cibimə basdım.
–Çalışaram. – deyib maşından düşmək istədim, əməliyyatçı qoymadı.
–Otur, aparıram. – dedi.
Yenə də ürəyimə şübhələr doldu. “Yəqin yaşadığım evin yerini öyrənmək istəyir? Gərək düşüb taksi ilə gedərdim. Eh… taksini də güdüb öyrənə bilərdi…” Düşündüm.
–Gedək.
Maşın yerindən tərpəndi. Yolu göstərməsəm də əməliyyatçı məni qaldığım binanın qabağına gətirdi.