Η αρχή της συμβατότητας και της συγκέντρωσης του στόχου έγκειται στη δημιουργία ενός συνδεδεμένου, σκόπιμου συστήματος διαχείρισης, στο οποίο όλοι οι σύνδεσμοί του αποτελούν έναν ενιαίο μηχανισμό που στοχεύει στην επίλυση ενός κοινού προβλήματος. Η εργασία των επιμέρους εργαστηρίων, χώρων παραγωγής, εργαστηρίων, τμημάτων είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά, σε μια δεδομένη στιγμή, να εμφανίζονται ακριβώς τα προϊόντα που χρειάζεται ο καταναλωτής τη δεδομένη στιγμή.
Η ουσία και τα κύρια συστατικά της οργανωτικής κουλτούρας μιας επιχείρησης
Η αρχή της συνέχειας και της αξιοπιστίας σημαίνει τη δημιουργία τέτοιων οργανωτικών, οικονομικών και τεχνικών συνθηκών υπό τις οποίες επιτυγχάνεται η σταθερότητα και η συνέχεια ενός δεδομένου τρόπου παραγωγικής διαδικασίας. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα καθορίζεται από:
αξιοπιστία και συνοχή της λειτουργίας τόσο του ίδιου του συστήματος ελέγχου και των οργάνων του, όσο και του ελεγχόμενου αντικειμένου·
η παρουσία ανατροφοδότησης μεταξύ όλων των στοιχείων των σωμάτων ελέγχου και των ελεγχόμενων αντικειμένων.
προκαθορισμένες διαδικασίες και συγκεκριμένα μέτρα για την εξάλειψη των αναδυόμενων παρεμβολών.
Η αρχή του προγραμματισμού, της αναλογικότητας και του δυναμισμού εκφράζεται στο γεγονός ότι το σύστημα διαχείρισης πρέπει να στοχεύει στην επίλυση όχι μόνο των τρεχόντων, αλλά και των μακροπρόθεσμων προβλημάτων ανάπτυξης της επιχείρησης. Το σύστημα οικονομικής διαχείρισης συνδέει χρονικά τις ενέργειες των ανθρώπων, την ποσότητα, το εύρος και την ποιότητα των καταναλωμένων πόρων. Για να γίνει αυτό, η εργασία και οι λειτουργίες των συνεργαζόμενων μονάδων και του κάθε υπαλλήλου οριοθετούνται αυστηρά και στη συνέχεια συνδέονται σταδιακά σε ένα ενιαίο σύστημα σύγχρονης λειτουργίας. Η ολοκλήρωση ενός σταδίου εργασίας στην παραγωγή των κενών είναι η αρχή του επόμενου σταδίου – επεξεργασίας των κενών.
Είναι δυνατό να συνδεθούν όλα τα διαδοχικά στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, οι μελλοντικές δραστηριότητες μιας επιχείρησης με το συγκεκριμένο έργο της σε μια δεδομένη περίοδο μόνο με τη βοήθεια μακροπρόθεσμου, τρέχοντος και επιχειρησιακού σχεδιασμού, ο οποίος, σύμφωνα με Αμερικανούς ειδικούς, θα πρέπει να δεν στοχεύει στον έλεγχο των τρεχουσών, αλλά στο σχεδιασμό μελλοντικών δραστηριοτήτων εταιρειών.