71.
(Мұса) айтты оларға: “Ол сиыр
Жер жыртуға, су тасуға жегілмеген,
Теңбілі жоқ оның, болсын кіршіксіз”, – деп.
Сонда олар айггы:
“Міне, енді келтірдің шындықты”, – деп.
Сосын бауыздады сиырды,
Құлықсыз, әрең жүріп орындап.
72.
Мынаны (еске алыңдар), қалай
Сендер өлтіріп болып тірі жанды,
Өзара жанжалдасып тартыстыңдар.
Бір-бірінді “жауыз” деп айыптап,
Сонда құдіретімен Алланың
Жасырғандарың айқын болды.
73.
Біз айттық:
“Сиырдың бір мүшесін алыңдар да,
Өлікті сонымен қағындар”, – деп.
Алла солай тірілтеді өлгенді,
Әрі Өз белгілерін көрсетеді
Сендер ақылға келсін деп.
74.
Енді сол заманнан бері
Қатыгез болып жүректерің қатайды,
Тіпті тас сияқты,
Әлде одан да қаттырақ –
Бірақ тастың да түрі бар:
Кейбірі – бұлақ суын шығарады,
Енді бірі бөлініп өзендерді ағызады.
Алайда тастар арасында, әлбетте,
Алладан қорқып қирайтындары бар.
Әрі Алла бейхабар болып қалмайды,
Жасаған істеріңнен сендердің.
75.
(Әй, мұсылмандар!):
Сендер үміт үзбей жүрсіндер ме,
Олар (үгіттеріңе) сенер деп,
Олардың арасында болған кезде
Алла сөзін естігендер,
Олар оны ұғынып болып
Мағынасын оның (қасақана)
Біле тұра өзгертті.
76.
Мынаны (еске алыңдар):
Имандыларға кездескенде олардың:
“Біз де иман келтірдік”, – деп айтқанын.
Ал өзара оңаша қалғанда:
“Сендерге Алла
(Кітапта) берген шындықты,
Оларға айтуларың керек пе,
Мүмкіндік беріп оларға,
Раббылары алдында дәлелдеуге сендерге.
Соны неге түсінбейсіндер?” – деп.
77.
Қалайша, олар білмегені ме,
Алланың анық білетінін,
Олардың (әдейі) жасырғанын ішінде,
Әрі (арам оймен) ашқанын?
78.
Олардың арасында бар надандары,
Кітаптан мүлдем бейхабар,
Онда өзіне қалағанын ғана көреді,