Καὶ κυρίως τῷ ἀπειροκάλως Eχρήσατο· αὐτὸ γὰρ τὸ καλὸν ἔχοντες ὄνομα τὸ τῆς μανίας, ἀπειρία τοῦ καλοῦ ἠγνοησαν τὸ καλὸν τοῦ ὀνοματος.
'Oτι δὲ οἱ παλαιοὶ τήν ϑείαν μαντικὴν μανικὴν Eκάλουν, καὶ Eκ τοῦ ἀντικειμένου δῆλον γίνεται· τὴν γὰρ τῶν Eμφρονων, φησὶ, ζήτησιν τοῦ μέλλοντος, τουτέστι τῆν ἀνθρωπίνην πᾶσαν μαντικὴν τὴν στοχαστικήν, ἥτις κατὰ τήν ἡμετέραν φρονησιν ἡμῶν Eνεργούντων καὶ ζητούντων γίνεται (οἰαί εἰσιν αὐται αἰ διὰ σημείων, ὡς ἁστεροσκοπία, οἰωνοσκοπία ἢ νῦν λεγομένη, ἡ διὰ τῶν οἰωνῶν καὶ ὄρνεων, πλαγχνοσκοπία, συμὸολικὴ, καὶ αἱ ομοιαι), Eπειδὴ Eκ τῶν τριῶν τούτων συνεκροτῆθησαν, οἰήσεως, νοῦ, ἰστορίας (ἔχουσι γαρ τὸ μέν τι Eκ τῆς ἡμετέρας οἰήσεως καὶ στοχασμοῦ, παρὸ καὶ ἀποτυχίαι γίνονται πολλάκις, τὸ δέ τι ἀπὸ τοῦ νοῦ, ἀδύνατον γὰρ ἄνευ τοῦ καθολου τέχνην συστῆναι, τὸ δέ τι καὶ ἀπὸ ἱστορίας ἔχουσι, τουτέστι πείρας, ὥσπερ δὴ καὶ ποιοῦσιν οἰ τας πείρας ἀναγράψαντες), τὰ τρία ταῦτα οί παλαιοὶ ὀνοματα οἰήσιν καὶ νοῦν καὶ ἰστορίαν έντείναντες είς 'ὲν ὄνομα, οἰονοϊστικήν αὐτῆν προσηγορευσαν, πᾶσαν στοχαστικὴν καὶ ανθρωπικῆν τέχνην οἱονοίστικῂν προσαγορεύσαντες, ἀπὸ μὲν τοῦ ᾗ τὴν οἰήσιν δηλοῦντες, ἀπὸ δὲ τοῦ Ῑο τὸν νοῦν, ἀπὸ δέ τοῦ ιστικην τὴν ἰστορίαν σημαίνοντες· ἥντινα οἰονοϊστικῆν ' τὸ δ' μεταβάλλοντες εἰς τὸ ω, ὡς εἰς ὀγκοειδέστερον καὶ μακροτερον στοιχεὶον καὶ μεγαλοφωνοτερον, οἰωνιστικῆν προσηγορευσαν πᾶσαν ἀνθρωπίνην καὶ στοχαστικὴν μαντείαν.
Eκ δὴ τῆς τῶν παλαιῶν μαρτυρίας τοσούτῳ Eστιν ύπερτέρα ἢ μανία ἡ Eκ ϑεῶν διδομένη τῆς ἀνθρωπικῆς σωφροσύνης καὶ στοχαστικῆς μαντείας, οσῳ Eστὶ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ί ὀνοματος Yπέρτερον τὸ τῆς μαντικῆς <τοῦ> τῆς οἰωνιστικῆς, καὶ τὸ ἔργοντὸ Eκ τῆς μανίας ἀποτελούμενον τοῦ ἔργου τοῦ Eκ τῆς οἰωνιστικῆς Eγγινομένου.
–Θαυμάσειε δ' ἄν τις τοῦ φιλοσοφου τήν εὐγνωμοσύνην, οπως οὐδὲν πλέον Eν τοῖς συμπερασμασι λαμὸάνει, ἀλλ' αὐτὸ τὸ Eκ τῶν ὡμολογημένων συναγομενον ἄντικρυς κατὰ τὴν γεωμετρικὴν, δικαιοσύνην.
γ. Aλλὰ μὴν νοσων γε καί πονων τῶν μεγίστων] 244 D.
Избавление от болезней, от крайних бедствий
Обсуждает переход от пророческих прозрений к экстатическим ритуалам, которые, по мнению автора, освобождают людей от зла и приносят счастье. Он поднимает вопросы о праве потомков судить предков и наследовать их богатства, полученные несправедливым путем. Утверждается, что несправедливость одного члена рода затрагивает весь род, и что существует божественный порядок, который управляет судьбами душ.