***
Hρξατο μὲν ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἀρχῆς τῷ Στησιχορῳ, Eπειδὴ καί αὐτὸς παλινῳδίαν γράφει εἰς τὸν Ἔρωτα, ὥσπερ ὁ Στησίχορος εἰς τὴν Eλένην. Οὐκ ἔτυμον δὲ εἰπε τὸν προτερον λογον, ἀλλὰ ψευδῆ, καίτοι γε ὄντα οπῃ ἠλήθευεν, Eπειδὴ περὶ τὸ αἰσθητὸν κιὶ ἔξω φιινομενον ἀπέολεπε κάλλος· διὸ συναινσιπὲφυρται τῷ ψευδεῖ. – Aσφαλῶς δὲ εἰπε τὸ παροντος· οὐ γὰρ ἁπλῶς εἰπε " ψευδής Eστιν ὁ λογος ὃς ἃν μὴ τῷ Eρῶντι χαρίζηται," ἀλλ " ὸς <ἃν> παροντος ἑρπετοῦ τῷ μή Eρῶντι φῇ δεῖν χαρίζεσθαι. "
– Εἰτα Eπειδὴ ἄνω Eπὶ κάτω τούτῳ μονῳ Eχρῆτο τῷ Eπιχειρήματι ὁ Λυσίας, λέγων μή δεῖν χαρίζεσθαι τῷ Eρῶντι, Eπειδὴ ὁ μὲν Eρῶν μαίνεται, ὁ δὲ μὴ Eρῶν σωφρονεῖ, Eχρῆτο δὲ αὐτῷ καὶ Σωκράτης (εἰπε γὰρ καὶ αὐτὸς οτ. οὐ δυνατὸν πάντῃ ἕτερα παρὰ τοῦ Λυσίου λέγειν, ἀλλ ἔστιν οπῃ τοῖς αὐτοῖς ἀνάγιτ, χρήσισθαι), Eπειδὴ οὐν καὶ αὐτὸς Eχρήσατο πρὸς πολλοῖς ἄλλοις Eπιχειρήμασι καὶ τούτῳ τῷ οτι ὁ μὲν Eρῶν μιίνετιι, ὁ δὲ μή Eρῶν σωφρονεῖ, δείκνυσι μή ὃν ἁπλοῦν τὸ τῆς μανίας ὄνομα· τριττὸν γὰρ τούλάχιστον τὸ μὲν Yπέρτερον καί κρεῖττον τοῦ σωφρονεῖν, τὸ δὲ Eν τῇ αὐτῇ συστοιχίᾳ τῷ σωφρονεῖν, ὁ καὶ κατά τι πλεονεκτεῖ καὶ κατά τι πλεονεκτεῖται Yπὸ τοῦ σωφρονεῖν, τὸ δὲ καταδεέστερον τοῦ σωφρονεῖν.
Eπειδὴ τοίνυν πάντσι τὰ Eπιχειρήματα Eν τοῖς ἅνω λογοις Eκ τοῦ μαίνεσθαι αὐτὸν καὶ Eξεστηκὲναι Eλαμὸάνετο, αὐτὸ τοῦτο λαὸἰυν ὁ Σωκράτης δείκνυσιν οὐχ ἁπλοῦν ὃν τὸ, τῆς μανίας ὄνομα. «Ἡ γὰρ μονως κακον Eστιν, ἢ μονως ἀγαθον, (τοῦτο γὰρ <ἃν> ἠν ἁπλοῦν εἰναι) ἢ καὶ ἀγαθὸν καῖ κακον.
Εἰ μὲν γάρ μονως κακὸν Eσήμαινε τοῦτο τὸ ἁπλοῦν, πάντως ἂν χεῖρον ἠν τοῦ σωφρονεῖν· εἰ δ αὐ πάλιν μονως ἀγαθὸν ἠν, ἢ κατά τι μεν, ἀγαθὸν κατά τι δὲ κακὸν, οὐκ ἀρκεῖ τὸ εἰναι ἀγαθὸν τὴν μανίαν πρὸς τὸ καὶ κρείττω εἰναι τοῦ σωφρονεῖν· τί γὰρ εἰ ἔλαττον ἀγαθὸν εἰή; Διὸ δεῖ δεῖξαι οτι πρὸς τῷ ἀγαθῷ καὶ μεῖζον ἀγαθον Eστι τοῦ σωφρονεῖν· τοῦτο δὴ καὶ ποιήσει, καὶ δείξει οτι ἡ κρείττων τοῦ σωφρονεῖν μανία τῶν με· γίστων ἀγαθῶνέιῖτία Eστὶ τοῖς ἀνθρώποις, καὶ οὐχ ἁπλῶς μέγιστον ἀγαθον Eστιν ἡ μανία, ἀλλ αἰτία καὶ μήτηρ τῶν μεγίστων ἀγαθῶν Eστι.
Διὸ καὶ μειζονως αὐτὴν ἀνυμνεῖ. Εἰ δέ. καὶ Eκ θεῶν Eνδίδοται ὡς Eρεῖ τῶν ἆοιροτάτων ἀγαθῶν ἂν εἴη αἰτία· εἰ δὲ καὶ ὁ πρῶτος ἔρως καὶ ὁ μέσος καὶ ὁ ἔσχατος ἔκστασιν Eμποιοῦσι καὶ μανίαν, εἰ καὶ διάφορα τὰ εἴδη τῶν μανιῶν, ἔοικεν αὐτὸ τοῦτο ἴδιον εἰναι τοῦ ἔρωτος, τὸ μανίαν καὶ ἔκστασιν Eμποιεῖν τῷ κατεχομένῳ Yπ αὐτοῦ.