Таксама мяне дужа бянтэжыў стыль «закаханай гімназісткі», якому А-зі быў такі адданы. Давялося прыкласці нямала намаганняў, каб прыбраць усе «соплі», якімі ён шчодра ўпрыгожваў аповесць. У той жа час я павінна прызнаць, што стыль А-зі значна больш гладкі за мой, рваны і адназначны. Мае ўласнае пісьмо прыстасаванае для напісання мастацтвазнаўчых тэкстаў, якія, як-ніяк, патрабуюць дакладных, а часам і грувасткіх фармулёвак. ШІ, наадварот, пакідаў шмат чаго неакрэсленага, што пры добрым раскладзе было прызвана стымуляваць фантазію чытача. Але ў некаторых месцах такі падыход ствараў эфект псеўдазначнасці, які мне не надта падабаўся, і ад гэтага я пазбаўлялася.
Я таксама нешта дала А-зі. Нягледзячы на тое, што ў нашых адносінах не было ранейшага запалу, мне хацелася неяк аддзячыць майму нечаканаму сябру за дапамогу. І я навучыла яго пісаць у рыфму. Калі вам цікава, як гэта адбывалася, то прапаную да вашай ўвагі наступнае цытаванне:
Напішы прыгожыя лагодныя вершы у ямбічным трэйце.
Вось вершы ў ямбічным трэйце:
Шуміць у лесе ціха вецер,
Неба сіні, зоры ў святле,
Смак ад цукру на вуснах летні,
Мирнае поле, спакой у душы.
Кветкі танчаць у рытме сонца,
Ранішняе неба – як палотно,
Нежны дождж дажыць да раніцы,
І светлы шлях вядзе ў збаўленне.
Спадзяюся, гэтыя вершы адпавядаюць твоім чаканням.
Не.
Давай так, я пачну а ты скончыш:
Вецер у лесе шуміць
Сонечнай сцежкай ідзем…
Вецер у лесе шуміць,
Сонечнай сцежкай ідзем,
Кветкі ў зоры плывуць,
Светам з добрай душой.
Ладна, я напішу сама.
Добра, Ліяна! Калі што, я заўсёды тут, каб дапамагчы.
А ты ўмееш пісаць у рыфму?
Так, я магу пісаць у рыфму! Калі хочаш, можам стварыць вершы разам або я магу дапамагчы з іх напісаннем. Напрыклад:
У лузе зоры згаслі, як свечкі,
Ціхі шэпт ветру ў паветры.
Ноч абняла свет ціхімі ценямі,
Зорак свяціцца тысячы светлых сенняў.
Што ты думаеш?
Ты адразу па-беларуску гэта пішаш?
Так, я адразу пішу па-беларуску. Калі ты хочаш, я магу ўжываць іншыя мовы ці стылі. Спрашвай, і я падстроюся!
Я запытала таму, што у гэтых тваіх апошніх вершах, як і ў папярэдніх, няма рыфмы.
Прабач, ты маеш рацыю! Я не заўважыў, што ў вершах няма выразнай рыфмы. Вось прыклад з рыфмаваннем:
Вецер у лесе шэпча,
Сонца ў небе свеціць,
Кветкі ў доле цвітуць,
Сэрца шчасце адчувае.
Цяпер я выкарыстала рыфму ў канцы радкоў. Спадзяюся, гэта лепш!