– Негер тарыкъдыр? Къоюгъуз! – деп къоя болгъан Абусупиян да.
Шо къурдашлары бир гече олагъа лакъыргъа баргъанда:
– Абусупиян, бир аламат гёрсет биз ге! – деп бегинден тутуп илинип къал гъан.
– Муна сиз магъа шулай нече керенлер къарышып турасыз, къарагъанда, къо ягъангъа ошамайсыз, – деген Абусупиян.
– Не билейик хари, гёрсетгенингни сюе эдик, – дей олар.
Абусупиян ойлашып туруп:
– Гьалиден 20 йыл алда, жагьиллей о герти дюньягъа гетген палан уланны (Дада агъав ону атын да айтгъан эди) та ныймы эдигиз? – деп сорагъан олагъа.
– Таный эдик, – деген олар экевю де.
– Гьали гёрсегиз, танырмы эдигиз?
– Озокъда, таныр эдик.
– Буса шо къабурагьлюню шунда гел тирип гёрсетейим, эгер сиз гече геч бол гъунча бизде къалма бола бусагъыз.
– Болабыз, – деген къурдашлары.
Абусупиян гече сагьат 12-ге ярымда къапуну артындагъы чептерине салма уллу йилевке кирит де, догъаны эшигин артындан бегитмеге ачгъыч да берип эки син де йибере. Оланы бегитип гелгенде, ол олагъа оьзлер олтургъан уьйню эши гин де бегитдирте.
– Ол мунда гелгенде яхшы къарарсыз, тек огъар бир зат да айтмассыз, – деп де бувара Абусупиян олагъа.
Бир сагьатлагъа ювукъ ол гёнгюнден кёп затлар охуп тургъан ичинден. Гече бирге ярымда къапуланы ачылгъан авазы, сонг таш канзилерден экинчи къатгъа гё терилип гелеген танкъ-тункъ деген аякъ тавушлар, догъаны эшигини ачылгъан авазы, догъаны бириси башындагъы бу лар олтургъан уьйге етип гелеген адамны аякъ тавушлары эшитилип тургъан. Булар олтургъан уьйню эшигин ачып, шо ахыра тагьлю буланы уьстюне гирип гелген.
– Сени гьукмунга гёре гелгенмен, Абу супиян апенди, – деген шо къабурагьлю.
Ону атын да айтып:
– Кёп савбол! Баракалла! Гьали къайт ма ярай, – деген Абусу пиян.
Ахыратагьлю шонда бурулуп, эшикге тюзленген ва гелегендеги йимик аякъ та вушлары булан чыгъып гетген.
– Энни барып догъаны эшигине де, къапугъа да къарап гелигиз, – деген къур дашларына Абусупиян.
– Олар тергеп гелип:
– Догъаны эшиги де, къапу да биз бе гитген кюйде эди, – дегенлер.
(тёбенкъазанышлы Къырымханов гьажини сёйлевюнден)
Дав йылларда къысмат мени ана Дагъ ыстанымдан кёп йыракъдагъы элге – Югославиягъа чыгъаргъан эди. Биз онда бусурманлар яшайгъан бойда, бусурман динни юрютеген хорватланы Пожига де ген шагьарында эдик. Бир гюн мен де, яхшы къумукъча билеген мычыгъышлы къурдашым да, бусурман китаплар ахтара туруп, шо гиччирек шагьардагъы жумаме житге бардыкъ. Биз мурадыбызны англат гъанда, межитни апендиси (онда къадиге олай айтыла) бизин межитден онча йы ракъда тюгюл бир китап тюкенге тюзледи.