Şehirler ve halklar arasındaki ilişkiler
Antik Yunan'da şehirler ve halklar arasında etkileşimin çeşitli yolları vardı. Bunlardan en eski ve önemlilerinden biri de "proxenia" adı verilen misafirperverlik kurumuydu. Proksenler, kabul edildikleri kentte özel hak ve ayrıcalıklara sahip olan kişilerdi. Yerel halka yardım ettiler, müzakerelere katıldılar ve şehirlerinin çıkarlarını savundular. Proxenia, şehirler arasındaki bağların güçlenmesine ve ticaret ile diplomasiyi geliştirmesine yardımcı oldu.
Bir diğer önemli kurum ise tapınaklar etrafında oluşan dinsel birlikler olan "amfiktyony"lerdi. Bu birleşmeler, akrabalık ilişkilerine bakılmaksızın tapınağın yakınında yaşayan kabileleri de kapsıyordu. Amfiktyonların temel amacı ortak bayramları kutlamak, tapınağı ve içindeki hazineleri korumak ve barışı sağlamaktı. Bayramlarda savaşlar yasaklanıyordu, bu da barış ve güvenliğin sağlanmasına yardımcı oluyordu. Amfiktininin en ünlü örneği 12 kabileyi birleştiren Delfi-Termopilya amfiktinisiydi. Her kabilenin iki oyu vardı, bu da amfiktioniyi önemli bir siyasi kurum haline getiriyordu.
Bu kadim gelenekler Yunanlıların birbirlerini daha iyi anlamalarına ve işbirliği yapmalarına yardımcı olmuş, bu da kültürlerinin ve toplumlarının gelişmesine katkıda bulunmuştur.
Amphictyony, ortak bir davayı savunmak için bir araya gelen antik Yunan şehirlerinin birliğiydi. Yılda iki kez, ilkbahar ve sonbaharda Termopil ve Delfi kutsal yerlerinde toplanan kendi toplantıları vardı. Bu toplantıda önemli konular kararlaştırıldı ve tüm katılımcılar için bağlayıcı olan yasalar kabul edildi. Amphictyony'deki başlıca kişiler, her şehirden seçilen özel kişiler olan hiyeromenemonlardı. Herkesin huzur içinde yaşamasını ve dini bayramların kutlanmasını sağladılar.
MÖ 5. ve 4. yüzyıllarda bir diğer önemli grup ortaya çıktı: Pylagorae. Hiyeromonlara yardım ediyor ve şehirlerin yükümlülüklerini yerine getirmesini sağlıyorlardı. Delfi-Termopilya Amphictyony'si çok etkiliydi. Savaşları ilan edebilir ve bitirebilir, yöneticileri atayabilir ve görevden alabilirdi. Delphi rahipleri, Tanrı Apollon'un iradesinin habercileri olarak kabul ediliyorlardı. Sadece seçilmiş birkaç kişinin okuyabildiği, kadim kehanetlerin yer aldığı gizli kitapları vardı. Amfitikoninin en güçlü silahlarından biri de kutsal savaşlardı. Apollon tapınağına zarar veren olursa Amphictyony'nin tüm üyeleri suçluya karşı harekete geçmek zorundaydı.
