Gecənin birində qapın döyülə —
baxıb görəsən,
qapının ağzında ağappaq adam.
Bir göz baxır sənə oyuq içində,
gələn dərd içində, soyuq içində.
Uzaqlardan gələn yorğun adamın
adı hecalana titrək səsində.
Sənə tanış gələn sönük gülüşü,
o nəm gözlərində ilişib qala,
səni xəyallardan xəyala sala.
Əvvəlki utancaq baxışlarıyla
səpə üst-başına ötən illəri,
oyada yuxulu xatirələri,
titrəyə içinin alt pərdələri…
Buna ürək dözər,
buna can dözər?
Bu təklik içində, sükut içində,
dərdlər öz-özündən alışan ola,
dərdlər bir-biriylə barışan ola.
Kösövü qaralmış, külü ağarmış
həsrətlər içində sənə yol alan,
o əski sevdalı yorğun adamın
üzünə qapılar açıla yenə:
Bir könül qapısı, bir ev qapısı…
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,
yazda kitab arasına qoyulan gültək.
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,
gecədən səhərəcən oxunacaq varaqtək.
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində;
xatirələri çözələyəcək,
xəyalları söyləyəcək,
insana həyat yaşadacaq