* * *
Dilarə gecəni çox narahat yatmışdı. Üzünün rəngi solğun görünürdü. Gözlərinin altı qaralmışdı. Səhərdən eyni açılmırdı. Çünki bu gün ayın on üçü, nəhs gün idi. Dilarə ayın on üçünü həmişə qorxa-qorxa gözləyərdi. O gün mütləq nə isə xoşagəlməz bir hadisə baş verməli, qanı qaralmalı idi. Uzun illər idi ki, bunu sınaqdan keçirirdi.
– Qızım, rəis yerindədir? – deyə içəri girən yaşlı bir qadın soruşdu.
– Xeyr.
– Bilmirsən hardadır?
– Bilmirəm.
– Bu gün gələcəkmi?
Dilarənin hövsələsi daraldı:
– Mən nə bilim gələcək, ya gəlməyəcək. Bəyəm rəis mənə hesabat verir?
– Hesabat vermirsə, səni niyə bıırda oturdub? – deyə qadın deyinə-deyinə otaqdan çıxdı.
“Bəli də, başlandı.” – Dilarə dilxor halda makinasını tıqqıldatmağa başladı. – “Qudurasan, qurbağa, gəldi bizi vurmağa”, – ürəyində arvadın dalınca söyləndi.
Bir azdan ortayaşlı bir kişi içəri girib birbaşa rəisin kabinetinə tərəf getdi.
– Ay yoldaş, hara? – deyə Dilarə soruşdu.
– Rəisin yanma.
– Bəs soruşmazlarmı ki, rəis burdadır, ya yox?
– Qəbul vaxtı işdə olmayıb, harda olacaq?
– Deyirsiz yəni bütün günü kabinetindən çıxmamalıdır? – deyə Dilarə hirsləndi.
– Əvvəl dövlət işi, sonra şəxsi işlər.
Xeyli çənə-boğazdan sonra kişi narazı halda çıxıb getdi. Heç beş dəqiqə keçmədi ki, ucaboy bir oğlan içəri girdi:
– Qəşəng qız, salam.
– Əleykəssalam.
– Rəisin yanında adam var?
– Rəis yoxdur.
– Hardadır?
– Bilmirəm.
– Qanınız niyə qaradır?
– Onun sizə dəxli yoxdur.
– Heyf bu gözəllikdən ki, belə acıdil qıza verilib, – deyə oğlan təəssüfləndi.
Dilarə onun sözlərindən tutuldu. “Doğrudan da, mənə nə olub? Adamlarla niyə belə kobud danışıram? önlann nə təqsiri var?” – deyə öz-özünə düşündü.
Oğlan otaqdan çıxan kimi Dilarə stolunun yeşiyindən balaca güzgüsünü çıxarıb saçını daradı, ətirləndi, üzünə mehriban ifadə verdi. Bu görkəmindən məmnun qaldı.
– Namiq Dadaşoviçin katibəsisinsiz? – Üzündən şitlik yağan bir oğlan salamsız-kəlamsız ona yaxınlaşdı.
– Sizi eşidirəm, – deyə Dilarə acıqlı halda cavab verdi.
– Namiq Dadaşoviçin yaxşı zövqü var. – Oğlan bu sözləri ağzını az qala Dilarənin qulağına yapışdırıb dedi. Dilarə qıpqırmızı qızardı, amma heç nə demədi.
– Əvvəlki katibəsi də qəşəng qız idi. Başa düşmürəm, o niyə çıxıb getdi?! – Oğlan gözlərini bic-bic qırpdı. Dilarə daha hövsələsini basa bilmədi.
– Bura baxın, vətəndaş, elə etməyin ki, milis çağırım. Rədd olun burdan.