– Ды ідзі ты!
– Сам ідзі! Я сур'ёзна.
– Ну, добра. І калі я стану самым прапампаваным?
– Ніколі! Гэта пастаянны працэс. Ты заўсёды ставіў і ставіш сабе ўсё новыя мэты. Толькі гэтага не заўважаеш.
– Паслухай, Ві… такая справа…
– Ды не мні ты ўжо сіські!
– Добра. Скажы, а вось пакапацца ў маёй памяці яксьці можна?
– А яно табе трэба?
– Слухай, у цябе ў родзе габрэяў не было?
– Не зразумела…
– Пытаннем на пытанне адказваюць габрэі. Дарма. Гэта жарт такі. Калі без усялякіх наступстваў і, пажадана, бязбольна… штосьці дастаць з майго мінулага жыцця…
– Эх, Лакі, Лакі… добра, што-небудзь прыдумаем.
– Дзякуй.
– Так яшчэ няма за што.
– Добра, мы ўжо даўно гуляем. Пайшлі назад.
– Давай.
Прыйшоўшы назад, Лакі вылез з касцюма і пайшоў у душ. Хутка абдаўся і вярнуўся ў пакой. Разаслаўшы ложак, ён нырнуў пад коўдру, адзначыўшы лёгкіх пах дэзынфектанта. Начапіўшы акуляры, Лакі паклікаў Ві.
– Ты чаго гэта яшчэ не спіш? – Ві ў піжаме і велізарных тапках-зайцах была проста цудоўная.
– Хацеў паглядзець на твае любаты.
– Перакрут!
– Добра, добра, проста пажадаць дабранач. У нас на заўтра ўсё гатова?
– Спакойнай ночы. Так, усё падрыхтавана і замоўлена. Заўтра трэба будзе яшчэ сякія-такія дробязі зрабіць, але як я ўжо сказала, гэта заўтра. А цяпер спаць. І рукі паўзверх коўдры паклаўшы.
– Так, мамачка!
– Глядзі мне, а то будуць рукі валасатымі.
– Дабранач.
– Эх, і зваліўся ж ты мне на маю галаву…
– Хто б казаў, а ты б ужо маўчала.
Разгледзеўшы чароўны чырвоны кіпцік на сярэднім пальцы Ві, Лакі зняў акуляры і амаль адразу ж праваліўся ў глыбокі сон.
Раніца пачалася раптоўна. Лакі здавалася, што вось толькі што ён лёг і зачыніў вочы, і не паспеўшы заснуць, ужо расплюшчыў вочы. Надзеўшы акуляры, Лакі усміхнуўся, убачыўшы Ві. Тая сядзела на самым краі бачнай вобласці акуляраў у нейкім крэсле і нешта гартала. Больш за ўсё яго ўразіў ручнік, наматаны на яе галаву.
– Кхм… Добрай раніцы, Ві!
– Добрай раніцы, соня.
Праігнараваўшы шпільку, Лакі спытаў:
– Ві, вось гэты ручнік… Гэта што?
– Ведаеш! Пакуль некаторыя тут спяць, іншыя працуюць у поце твару. Думаеш мне будзе прыемна хадзіць потнай? Вось я і прыняла душ і памыла валасы. Што і табе рэкамендую.
– Ві! Прытармазі, калі ласка. Які душ? Якое мыццё валасоў?
– Слухай, Лакі. Давай так. Ты прасіў больш адэкватны варыянт мяне?