ฉันพึมพำในใจ พายุหิมะดำมืดกำลังมา! อากาศแย่จัง! ฉันต้องหยุดการทำงานเพื่อกลับบ้าน (CUB) ก่อนที่พายุจะพัดเอาหิมะขึ้นไปในอากาศปิดทางจนทำให้ไม่สามารถผ่านทะลุไปได้ ฉันไม่อยากติดอยู่ในกระท่อมน้ำแข็งอีก เพราะครั้งหนึ่งในชีวิตฉันเคยนั่งอยู่ใต้หิมะในหุบเขามาแล้วนานกว่าสองวัน ด้วยความเย็นจนตัวสั่นเทาและเสื้อผ้าที่เปียกชื้น นอกจากนี้ยังต้องทำความสะอาดช่องระบายอากาศในหิมะอยู่ตลอดเพื่อไม่ให้ขาดอากาศหายใจ อีกทั้งยังต้องอดทนต่ออาการง่วงนอนอย่างสุดฤทธิ์ ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าการติดอยู่ใต้หิมะในกระท่อมน้ำแข็งนี้ครั้งเดียวก็เพียงพอสำหรับทั้งชีวิต
ไม่กี่นาทีต่อมาฉันก็ต้องยอมแพ้ ดังนั้นฉันจึงปิดกล้องสำรวจด้วยฝาชนิดพิเศษและพับขากล้องไว้แล้วสะพายไว้บนบ่าอย่างปลอดภัยโดยจับสายรัดไว้บนไหล่ จากนั้นก็ใส่สมุดบัญชีรายวันไว้ในกระเป๋า
ผูกเท้าให้แน่นกับสกีและตามไปให้ทันกองทำงาน ฉันรู้สึกหงุดหงิดเพราะระยะเดินทางก่อนพายุหิมะเข้านั้นวัดแล้วก็เกือบ 2 ชั่วโมง ดังนั้นขณะนี้พวกนั้นทำการเคลียร์พื้นที่ไปไกลมากกว่าสามกิโลเมตรและตอนนี้พวกเขากำลังยืนรอฉันเฉย ๆ ข้างทะเลสาบน้ำแข็งตรงที่ปลายเส้นทางที่กำหนดไว้
บางทีผู้อ่านเข้าใจอยู่แล้วว่าหิมะบนคาบสมุทรไทมีร์ (Taimyr) นั้นแตกต่างจากแผ่นดินใหญ่ หิมะที่นี่หนักและอัดแน่นด้วยน้ำหนักของตัวมันเองแล้วกลายเป็นหินหิมะ ทำให้พื้นผิวของทุ่งทุนดรากลายเป็นเปลือกแข็ง ๆ ขรุขระเหมือนกระดาษทรายทำให้สกีไม่ไป ในกองงานภูมิประเทศนั้นเราไม่ใช้สกีเหมือนนักกีฬาที่มีเสาสกี เพราะทุกอย่างที่ใช้สำหรับการทำงานต้องถือด้วยมือ เช่นเลื่อยมือสำหรับเลื่อย
ไม้ระแนง แบตเตอรี่และหลอดไฟสำหรับรั้ว
ทุกวันฉันเดินวัดระยะทางระหว่างจุดสำคัญของภูมิประเทศแต่ละจุดและจากนั้นก็วัดมุมแนวตั้งและแนวนอนตามข้อมูลของภูมิประเทศด้วยกล้องสำรวจแล้วก็บันทึกข้อมูลทั้งหมดลงในสมุดบันทึกเฉพาะ เริ่มมืดแล้วฉันไถลตัวลงเนินหิมะไปตามทางของรถแทรกเตอร์ ลมหนาวพัดมาปะทะหน้าฉันอย่างจังอีกครั้ง ฉันต้องคลุมหน้าด้วยถุงมือหนา ๆ เพื่อให้อุ่น แน่นอนว่าฉันต้องเริ่มเช็คใบหน้าเพื่อไม่ให้เกิดอาการบวมเป็นน้ำเหลือง
ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดต่อมาก็กลายเป็นเสียงคร่ำครวญแล้วก็ค่อย ๆ จางหายไปจนไม่ได้ยิน มันเหมือนกับเสียงร้องของเด็กสาวที่มาจากทางด้านขวา ฉันจึงหยุดนิ่ง แต่ก็เกิดความสงสัยว่ามีคนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือเหมือนกับฉัน นี่คือเหตุผลที่ฉันตัดสินใจสำรวจดู อาจจะมีคนต้องการความช่วยเหลือจากฉันจริง ๆ ก็ได้ ดังนั้นฉันจึงปีนขึ้นไปบนยอดเขาทางด้านขวา เล่นสกีหลบลมกระโชกแรงในหุบเขาที่ลาดชันลงไปรอบ ๆ กลุ่มของหินก้อนใหญ่ ๆ
ที่ก้นหุบเขามีเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งจมอยู่ในกองหิมะ ฉันสังเกตเห็นทันทีว่าเธอแต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองซึ่งเย็บจากขนกวางซึ่งเรียกว่าปืยซิค (Pyzhik) นอกจากนี้ที่เท้าของเธอยังมีรองเท้าสูงและแข็งแรงปักด้วยลูกปัดที่เรียกว่าอุนไตกัส (Untaykas) อย่างสวยงาม เด็กสาวคนนั้นสะอื้นเบา ๆ จากความเจ็บปวดแต่เมื่อเธอเห็นฉัน เธอสงบลงทันทีและดึงฉันเข้าไปหาเพื่อจะบอกอะไรบางอย่าง