Язмышыңа тугры була алсаң,
Сине беркем түбән ия алмас.
Кеше бөек, кеше булып калса,
Адашмаса тайгак юлларда.
Җирдә булган изге кануннары,
Үтәлгәндә, юлдаш булганда.
Күпме кирәк җирдә яшәү өчен,
Бер кешегә бары җитәрлек…
Ризыгыңда, булган кирәк ярак,
Тормышларны дәвам итәрлек…
Күпме теләк әле теләнмәгән,
Күпме юллар калган үтәсе.
Кечерәеп беткән йомгакларны,
Бердә килми ашыгып сүтәсе.
Очып китү өчен канатлар юк.
Тәпилибез hаман атлыйбыз.
Алдап булмый икән күңелләрне,
Бәрәкәтен әллә тапмыйбыз.
Үтелмичә кала вәгьдәләрдә,
Хәтерләрдән чыгып югала.
Башкарылмый иң кирәге кайчак,
Бер файдасыз вакыт югала.
Югалганның арта кадередә,
Булганнарны күңел күрмәгән.
Чабыш вакытында атлар кебек,
Башка уйлар анда кермәгән.
Җитә алмас инде калган вакыт,
Гомер буе кирәк – эшләргә.
Кайсын гына бүген башкарсаңда,
Калганнары белән нишләргә…