Jeśli metafora okaże się dla Ciebie równie zaradna, dodaj do niej jedną małą zmianę, która uczyni ją jeszcze lepszą. A potem spróbuj pomyśleć, jak można ten stan „naprawić” w życiu. Na przykład, jak już mówiłem, na moim ekranie jest zdjęcie mojego dziadka tel. Za każdym razem, gdy go widzę, moje serce wypełnia się tym zaradnym stanem. Zastanów się, jak możesz umieścić obraz zasobów w swoim życiu? Może wyciągnąć perfumy ukochanej osoby i nałożyć je na kilka rzeczy? Znaleźć sensowną książkę lub melodię?
Jeśli obraz jest dobry, pozytywny, ale nie zaradny, to od teraz Twoim zadaniem jest codzienna zmiana jednego elementu w nim, tak aby było coraz lepiej. Rób to tak długo, aż obraz będzie wywoływał tylko bardzo silne pozytywne uczucia. Następnie „Dodaj ją do swojego prawdziwego życia w jeden z opisanych powyżej sposobów lub wymyśl własny. Czyli zrób coś, co będzie Ci o niej przypominać i sprawi, że poczujesz się dobrze.
Jeśli teraz ten algorytm nie wydaje Ci się całkiem jasny, znajdziesz tu przykłady, które mam nadzieję, że rozjaśnią sprawę. Jeśli obraz wywołuje negatywne uczucia, należy go również stopniowo zmieniać na lepsze za pomocą dodatkowych technik opisanych w drugiej części książki.
Stworzyłeś więc metaforę dzisiejszej relacji ze znaczącym innym lub rodzicem. Jeśli wymaga ona dopracowania, najpierw trzeba uczynić ją zasobną, zmieniając codziennie jeden element. Jeśli, tak jak w moim przykładzie, jest ona dobra i zaradna, tworzymy drugą metaforę swojego dziecięcego związku z tą osobą.
Moja relacja z dziadkiem w dzieciństwie wyraża się w postaci obrazka, na którym widzę, jak idę po parapecie, a on trzyma mnie za rękę, żebym nie spadła. Mówi mi coś o otaczającym mnie świecie i lubię z nim spacerować. Dla mnie ta metafora jest bardzo przyjemna i pomysłowa. Dlatego zostawiam to tak, jak jest. Aby przenieść to do mojej rzeczywistości, mogę myśleć o tym, że trzyma mnie za rękę, gdy idę sama.
Jeśli Twoja metafora wymaga dopracowania, zrób to i nie przechodź do tworzenia nowych obrazów związanych z innymi osobami. W moim przypadku relacja z dziadkiem jest w pełni rozwinięta. Przechodzę zatem do metafory relacji z ojcem w tym okresie życia.
Metafora mojej relacji z tatą w tej chwili jest taka: ja, dziecko, chodzę po placu zabaw i wiem, że tata jest w domu. On jest w pobliżu, ale ja jestem sama na zewnątrz. Pilnuje mnie z okna i w każdej chwili mogę go zawołać. Metafora jest w porządku, ale nie jest tak pomysłowa, jak bym chciał. Dlatego trzeba ją zmodyfikować. Dodam, że mój tata wychodzi na podwórko i daje mi, dziecku, kotka lub szczeniaka.