Вялікае княства Літоўскае і беларускі нацыянальны міф - страница 3

Так ці інакш, варта падкрэсліць, што для таго, каб празмерна прымяншаць узровень развіцця літоўскіх плямёнаў насамрэч няма падстаў.

Упрыгожванні ў музеі Кернава.

Са старажытнарускіх летапісаў вядома, што літоўскія плямёны актыўна прыцягваліся мясцовымі Рурыкавічамі, якія кіравалі на тэрыторыі будучай Беларусі, да ваенных аперацый падчас паходаў славянскіх дружын, у тым ліку і барацьбе старажытнарускіх князёў памiж сабой.

Уцягнутасць літоўцаў у ваенную справу іх больш высокаразвітых суседзяў, як можна меркаваць, мела пазітыўнае значэнне ў плане развіцця баявых навыкаў балцкіх воінаў і прыводзіла да павелічэння ваеннага патэнцыялу літоўскіх уладароў.

З дакладных крыніц вядома, што ў перыяд максімальнай слабасцi і феадальнай раздробненасці старажытнарускай дзяржавы літоўскі нобіль Міндоўг змог засяродзіць у сваіх руках уладу над значнымі літоўскімі тэрыторыямі, відавочна, атрымаўшы даволi сур'ёзныя ваенныя рэсурсы, дастатковыя нават для супрацьстаяння са славянскiмi гарадамі-дзяржавамі.

Менавіта Міндоўг прыступае да актыўнай кансалідацыі балцкіх і славянскіх земляў Панёмання.

Тэрыторыя, дзе здаўна адбываліся балта-славянскія кантакты з'яўлялася цалкам зручным плацдармам для стварэння балта-славянскай дзяржавы, хаця Міндоўг, як слушна адзначае беларускі даследчык Алесь Краўцэвіч, аналагічна іншым сярэднявечным валадарам, павінен быў імкнуцца ў першую чаргу да пашырэння ўласнай магутнасці і замацавання кароны за сваімі нашчадкамі.

Міндоўг. Уяўны партрэт, XIX стагоддзе.

Міндоўг, як вядома з дакладнага дакумента, булы Папы Рымскага Аляксандра IV, датаванай 6 сакавіка 1255 года, захапіў нейкія землі «Рускага каралеўства», якімі, тэарэтычна, маглі быць землі Навагародка. Дадзеныя звесткі, у спалучэнні з паведамленнямі старажытнарускіх летапісаў, пацвярджаюць спробы літоўскай экспансіі на Русь, але дакумент не называе прама, захопленыя землі, пакідаючы прастору для самых розных гіпотэз.

У гэты ж перыяд дакладна вядомы прыклад мiрнага вакняжання літоўскага феадала Даўмонта ў Пскове. Мірны характар, як можна меркаваць, насіла і з'яўленне літоўскага князя Таўцівіла ў Полацку.

Скупыя летапісныя сведчанні не дазваляюць спецыялістам дакладна растлумачыць, як менавіта Міндоўг з'явіўся ў Навагародку і асвяціць пытанне стаўлення мясцовых жыхароў да балцкага князя.