Паскараючы бег, ён думае, што яны і так былі непатрэбнымі, абыякавымі медыумамі лета. Гэтая думка амаль супакойвае яго. Ненадоўга.
Парыпвае снег пад лыжамі, чарнеюць хваіны, чырванее страх у ягонай галаве. Разгойдваецца белы трохкутнік аблічча. Усё ясна. Нічога не ясна. У гурбах яму мрояцца рысы ейнага аблічча, абрысы цела – ён хапае снег прыгаршчамі і есць, і смяецца ад роспачы і бяссілля. Снег – пякучая жаданая гарачая магма – знянацку растае ў горле. Міма, зноў міма. Ён сплёўвае і адкашліваецца, стоячы на карачках, а хваіны ўзносяць заклёны: “Спі, спі, неспакойны, кладзіся, тут мякка, тут добра – кладзіся, с-с-с-спі!”
Космас і ўтульны будзільнік на тумбачцы ў ейнай спальні. Боль у скронях і кволая надзея. Ён выпраўляе яе ў бяздонныя тоні, чорныя воды, крынічныя віры.
– Вазьмі мяне за руку, любы.
Вярнуўшыся да памяці, ён бачыць, што паціскае яловую лапку.
У грыбы
Вось грыбнік знайшоў вока.
Блакітнае пяшчотнае вока глядзела на грыбніка з моху.
Вока міргнула, грыбнік нахіліўся.
Вока заплюшчылася.
Грыбнік дастаў нож.
Нападалёку ўпала шышка, адскочыла ад галіны і пстрыкнула па кары.
Уверсе, у карунках хвоі, амаль ля самага неба, усё раптам згадала ваверчанё і пасівела.
Усе людзі спярша добрыя і ўсе дзеці спярша неўміручыя.
І вочы спярша – ненаглядныя.
Спярша ўсё – нішто.
Ішоў па лесе грыбнік навобмацак, варушачы бровамі над крывавымі чорнымі дзірамі.
Ішоў, мусіць, відаць, магчыма дадому.
У цёплым імху на ўзлеску плакала блакітнае пяшчотнае вока.
zimna wojna
(З альбому “Dead Europe FM”, 2009)
graniczymy
tylko raz —
rozporkami
graniczymy
tylko raz —
ranami warg
ranami warg
korkociągami
kręgosłupów
graniczymy
beznamiętnie
relaks
orgazm
barter
zmęczenie
i znów —
dwa ponure
mocarstwa
leżące obok
siebie
wydalają
dyplomatów
wysyłają
szpiegów
graniczymy tylko raz
*
idzie śnieg
idzie zimna
wojna
*
jest luty
Як было да Вялікага Прамяністага
Аднойчы ў Ампетыяніі не ўзышло сонца.
Усе былі вельмі занятыя сваім жыццём і гэтага зусім не заўважылі.
Працавалі станкі, адразаючы трошачкі больш працоўных пальцаў, чым зазвычай, гадзіншчыкі мружыліся крыху мацней, у дзяцей хованкі перасталі карыстацца папулярнасцю. Ампетыянскія вытворцы слюдзяных пляжных акуляраў збанкрутавалі.
І цеплаходы плылі, гінучы часцей. І неўпрыкмет шрыфт Брайля зрабіўся нацыянальным алфавітам.
Глядзець тэлевізар і не глядзець тэлевізару зрабілася абое-рабое.