Przełom w biznesie nastąpił jednak w zupełnie innej dziedzinie. W 1789 r. Mayer Amschel Rothschild po raz pierwszy poczynił znaczne postępy w bankowości, kiedy udało mu się zawrzeć umowę wekslową z Wilhelmem, który mieszkał w Kassel od 1785 r.jako Landgraf Wilhelm IX z Hesji-Kassel.
Wilhelm IX był jednym z najbogatszych Książąt Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Podwaliny pod tę fortunę położył jego ojciec, Landgraf Fryderyk II z Hesji-Kassel, sprzedając żołnierzy Hesji koronie angielskiej, która użyła ich przeciwko Amerykanom północnoamerykańskim poszukującym niepodległości (patrz także: handel żołnierzami pod rządami landgrafa Fryderyka II z Hesji-Kassel). Początkowo transakcje finansowe z landgrafem rosły, ale powoli. Dopiero po zaangażowaniu Rothschildów w sprzedaż pożyczki pieniężnej landgrafom w 1800 r.działalność Bankowa zaczęła się znacznie rozwijać. Mianowanie Mayera Amschela Rothschilda w 1801 r.na nadworną faktorię Hesji-Kassel podkreśliło jego rosnące znaczenie dla transakcji finansowych Wilhelma. W 1804 roku po raz pierwszy był w stanie samodzielnie wystawić i sprzedać obligacje rządowe. Była to Obligacja Państwa duńskiego, którą Rothschild był w stanie w pełni przekazać Wilhelmowi, który został elektorem w 1803 roku.
Kluczowe znaczenie dla rosnącego sukcesu Mayera Amschela Rothschilda w transakcjach finansowych z Wilhelmem I odegrał jego główny doradca finansowy i zarządzający aktywami Carl Friedrich Buderus von Karlshausen. Z tym Rothschildem nawiązał bliskie stosunki już w czasie, gdy był nadwornym faktorystą w Hanau. Obu mężczyzn łączyło to, że wywodzili się ze skromnej pozycji społecznej. Im dalej Buderus posuwał się na dworze Wilhelma, tym bardziej dbał o to, aby wybitni bankierzy elektora (jak Bethmann) zostali wyparci na korzyść Rothschilda.
Kiedy w 1806 roku Kassel zostało zajęte przez wojska francuskie i Wilhelm I musiał uciekać na wygnanie (najpierw do Księstwa Szlezwiku, wówczas części Danii, a następnie do Pragi, wówczas części Cesarstwa Austriackiego), Buderusowi z wielkim trudem udało się uratować większość ogromnej fortuny elektora przed francuską ingerencją. Obecnie główny doradca finansowy elektora, Buderus od 1807 r.korzystał wyłącznie z usług Majera Amschela Rothschilda i jego pięciu synów Amschela, Salomona, Nathana, Kalmana i Jakoba. Przed wypędzeniem armii francuskiej z elektoratu w 1813 r.po cichu i niezawodnie przeprowadzali transakcje finansowe Wilhelma w całej Europie.