:
Մեզ պետք է ճշմարիտ և սառը նայել իրականությանը: Մենք պետք է տեսնենք ամբողջությամբ այդ իրականությունը, որ կարողանանք ճիշտ քայլեր կատարել: Կյանքը ցույց է տալիս, որ մեր ազգի ամենամեծ թշնամին հենց մենք ենք` մեր բնավորությունով, մեր մոտեցումներով:
Այսօր մեր երկրում ամեն ինչ ոտքից գլուխ է դրված: Մենք ունենք բացառապես առժեքազրկված փիլիսոփայություն և մտածելակերպ: Մեր իշխանական համակարգը(այլ ոչ թե այս կամ այն անձը կառավարությունում) մի թուրիմացություն է, որը թույլ չի տա ոչ մի տնտեսական աճ, ոչ մի առողջ մտքի զարգացում: Նա ինքն իրենով վտանգ է ներկայացնում: Որոշ ժամանակ հետո, երբ մենք հայտնվենք մի նոր ռեժիմի լծի տակ, մենք մեզ հարց ենք տալու Իսահակյանի “Աբու-Լալա Մահարի”-ի խոսքերով`
Ապիկա°ր մարդիկ, ստրուկ ու վախկոտ,
ո՞վ տվեց սուրը նմանիդ ձեռին,
Ո՞վ տվեց նրան վրեժի իրավունք
իշխել, խողխողել իր նմաններին:
Բայց շատ բաներ ոտքից գլուխ են դրած ոչ միայն մեր երկրում, այլ նաև ամբողջ աշխարհում: Այն պետություններն որոնց մենք համարում ենք քաղաքակիրթ` փորձելով ընդօրինակել նրանց կառավարման ձևերը, նրանց կենցաղը ու բարքերը, իրենք են գտնվում խորին ճգնաժամում և շատ հարցերում արդեն գնում են մարման: Ինչի՞ մասին են խոսում տխրահռչակ Ջորջ Սորոսի անգամ գրքերի վերնագրերը` “Եվրամիության ողբերգությունը” (“The Tragedy of the European Union”) կամ “Համաշխարհային կապիտալիզմի ճգնաժամը” (“The Crisis of Global Capitalism”): Ի՞նչ են վկայում ԱՄՆ-ում, Եվրոպայի երկրներում տեղի ունեցող իրադարձությունները: Այդ ամենը խորին ճգնաժամ է: Եվ դա դեռ սկիզբն է: Իդեալ թվացող համակարգերը մեր աչքի առաջ փլուզվում են: Իսկ մենք ուզում ենք ընդօրինակվել նրանց: Նրանք չեն քանդվել մինչ այսօր միայն այն պատճառով, որ նրանց հզոր տնտեսությունները ճկռելով դեռ դիմանում են:
Մեծամասամբ, նրանց անժխտելի թվացող կառավարման համակարգերի մոդելը ստեղծվել է դեռ Հին Հունաստանում: Այն ներկայացվում է որպես դեմոկրատիայի գագաթնակետ: Եվ դա իրոք այդպես էր 2,5 հազար տարի առաջ: Դա այդպես էր նաև ԱՄՆ-ի սահմանադրությունը ընդունելիս, նաև Մեծ ֆրանսիական հեղափոխության ժամանակ: Բայց վերջին 100 տարում կյանքը լիովին փոխվել է: Ավելին, հիմա5 տարվա ընթացքում ավելի մեծ փոփոխություններ են տեղի ունենում քան Հին Հունաստանում` 200 տարում: Այն ժամանակ կյանքի և տնտեսության զարգացումը շատ միապաղաղ էր և տնտեսության երկարաժամկետ պլանավորման անհրաժեշտություն չկար մեջ: Ամեն ինչ շատ պարզ էր: Ընտրությունները կատարվում էին քաղաքներում, որտեղ բոլորը իրար ճանաչում էին: Ընտրությունները անցնում էին հրապարակում(ագորայում) այնպիսի ձևով, որ կեղծել գրեթե հնարավոր չէր: Չկար ինֆորմացիայի դիկտատ, որով ազդում են մարդկանց ուղեղների վրա: