İsmayıl dizlərini yerə atıb, – Ana, ay ana, – deyə səsləndi.
Xoşqədəm:
– İşin yoxdur, qoy yatsın, – dedi.
– Bu nə vaxtın yatmağıdır? O heç yatırdı ki, nə oldu birdən-birə…
– İsmayıl, sakit ol, qoy sənə bir çay gətirim, iç rahatlan. Anan yorulub
yatır.
Çay gətirdikdən sonra İsmayıla dedi:
– Daha onu tək qoymaq olmaz. Sibir Qəzənfər görməsəydi indi onu
itirmişdik. Səhər yeməyini verib keçdim ki, bir az gözümün acısını alım. Yenicə gözümə yuxu getmişdi ki, gördüm yaman səs-küy gəlir həyətdən. Qaçdım həyətə. Gördüm əyin-baş, saçları – hamısı su içində onu gətiriblər. Sən demə, mən öz daxmamıza keçən kimi qaçıb Tərtərə tərəf, özünü atıb çaya. Allah eləməmiş, Sibir Qəzənfərlə Süleyman ora gec gəlsəydilər, nə olacaqdı… Allah bilir…
Xoşqədəmin dedikləri İsmayılı sarsıtdı:
– Daha onu tək qoymaram. Xoşqədəm, sən də çox əziyyət çəkirsən.
Get dincəl. Daha anamın yanından heç yana getməyəcəm.
Xoşqədəm getməyə tələsmirdi:
– Nə əziyyəti var. Mənim üçün xoşdur. Ölənəcən ona xidmət
edəcəm.
– Bu, mümkün deyil. Özünə bu qədər zülm eləmə. Get. Mən
burdayam…
Xoşqədəm israr etməsinin yersiz olduğunu görüb ayağa qalxdı. Bu vaxt Nəsibə arvadın əli onun qolundan yapışdı. Xoşqədəm diksinib, – burax, ay Nəsibə xala, şükür, ayıldın, – desə də Nəsibə onun qolunu buraxmadı.
Xoşqədəm var gücü ilə dartınıb çırpındı… Ancaq Nəsibə onun qolunu buraxmırdı ki, buraxmırdı. İsmayıl məcbur qalıb, – Xoşqədəm, qolun ağrıyacaq, otur, görək nə olur. Şükür, anam ayıldı, – dedi.
Anası gözlərini açmışdı. Xoşqədəmin biləyindən dəmir kimi yapışan qadın bu biləyi buraxmırdı. İsmayıl anasını qucaqladı: – Sənə qurban olum ay ana, niyə belə edirdin? Özünü çaya atıb məni tək-tənha qoyub hara gedirdin? Mən yanındayam. Daha səni tək qoymaram. Burax Xoşqədəmin qolunu, qoy gedib bir az dincəlsin o da…
Birdən Nəsibə arvad dikəldi. Divara zillənən gözlərindən bir cüt yaş onun yanaqlarına süzüldü:
– Daha heç yerə gedən deyil Xoşqədəm. O mənim gəlinimdir. Eşidirsən, o getsə, özümü öldürəcəm, – dedi.
Anasının ağlı başına gəlmişdi. Daha o, havalı Nəsibə deyildi. Bu İsmayılı sevindirsə də, bir qədər öncə anasının Xoşqədəm haqqında dediyi sözlər dünyanı onun başına uçururdu… Anasına başqa söz desəydi, qadının yenidən əsəbiləşib havalanmasından ehtiyat edən İsmayıl daha dinmədi.
Bu günün yorğunluğu, anası ilə bağlı gərginlik onu əldən salmışdı. Üstündə oturduğu nazik döşəkcəyə uzanıb dərin yuxuya getdi.