– Әтиегезне чакыра алмыйсызмы?
– Әти киткән иде шул…
– Трос кирәк иде бит… Күрсәтә алмыйсызмы?
Без аны лапаска чакырабыз. Ул лапаска килеп кергәч, сызгырып куя:
– Ай-яй. Әтиегез кайда дисез?
Безнең лапаста нәрсә генә юк! Бөтен нәрсә дә бар, атлап йөрергә урын гына юк. Ул әйберләр арасыннан бик оста итеп кәҗәләр генә йөри ала. Кеше йөри алмый. Әтиләре шундый бардакта тота икән сарайларын димәсен өчен, әтине яклый башлыйбыз.
– Әти еракта ул. Әни күршеләрдә.
– Ә, ярар. Мине ачуланмас микән? Тросны гына күрсәтсәгез…
Пикули үзенең яшергән урыныннан авыл чүплегеннән табып алып кайткан нечкә трос күрсәтә. Сакалбай көлә:
– Әй, энем, мин бит чынлап сорыйм. Ярар, шундый яхшы трос табып биргәч, мин дә сиңа берәр затлы бүләк бирәм инде.
Ул кесәсеннән чыгарып, ручка суза. Ак ручкадагы язуны укыйбыз. Анда “Татнефть” дип язылган.
– Абый, син нефть табасыңмыни?
– Әйе.
– Кайда?
– Сездә түгел, моннан еракта…
– Ә син монда нигә килдең?
– Сездә дә нефть табарга.
– Бездә нефть бармыни? – Без икебез дә әсәрешәбез.
– Әйе. Өлгермәгән генә.
– Ничек өлгермәгән ул?
– Шулай инде. Менә өлгермәгән җиләк кебек.
– Өлгермәгән булгач, ничек өлгертәләр аны?
– Аның берние дә юк. Таба белән духовкага тыгып аласың да, өлгерә ул!
“ЙаблакаС”, – ди Пикули. “Сакалбай дигән сүзе. ЙаблакаС аны аңламады.
– Нәрсә дисең? Сүгенәсеңме әллә?
– Юк, сүгенмим мин, – ди Пикули.
– Безгә нефть кайда икәнен әйт әле! Безнең дә нефть казыйсы килә.
– А-а… Ә сез миңа нәрсә әйтәсез аннары?
– Мин сиңа зур үрмәкүч оясын күрсәтәм! – ди Пикули
– Үрмәкүч кирәкми аңа… Трос кемдә икәнен әйтәбез! Әйт инде! – ди Пипип.
– Әйтәм, нигә әйтмәскә. Өйләнгәндә, мине туйга чакырырсың, кәләшеңне биергә чакырырмын. Басуда минем машина батып калды, менә шул баткан машинадан төгәл өч йөз адым уңга атлап барсаң, нефть күмелгән урын була, – диде йаблакаС.
Ул китәргә дип капкага борыла. Аның аркасына “Татнефть” дип язылган.
– Пипип, кара, аның аркасына да “нефть” дип язылган, ул ялганламый! – дип кычкыра Пикули шунда.
– Юк, нигә алдалыйм ди мин. Чын, казысагыз шунда нефть чыга.
– Тирән казырга кирәкме? – дип сорыйбыз без аннан.
– Менә минем кадәр казырга кирәк була инде. Мин үзем тагын да тирәнрәк казыйм.
– Ә нефть нинди була?
Ул кесәсеннән без моңарчы күрмәгән рәвешле, озынча шешә тартып чыгара.
– Менә ул нефть.
Ниндидер сыек көрән, яшькелт төстәге сыекча. Без әсәрләнеп карыйбыз, суларга да куркып торабыз. ЙаблакаС шешәнең бөкесен ача. Бармагына тидереп күрсәтә. “Миңа да, миңа да!” Бармакларга тидерелгән майлы нефтьне иснәп карыйбыз. Тәмле.