Dəli Çəmənli - страница 13
Ağdam dərdinə bir şair fəryadı:
Ağdam mənzərələri
Ağdam
Ağdam,
Səni düşündükcə
Parçalanır içim, çölüm,
Ağdam,
Səni əsir edib,
Yaşatdılar mənə zülüm,
Sənsiz keçən illərimi,
Hansı qara yelə verim?
Ağdam, Ağdam…
İçimdəki ağrıları
Sənə necə başa salım?
Viran olan dağlarında,
İndi necə ölüm qalım?
Ğöylərindən qopüb düşür,
Son ümidim, son xəyalım,
Ağdam, Ağdam…
Xaçınından, Qarqarından
Axan sular durularmı?
Bu zülümün haqq-hesabı
Bir kimsədən sorularmı?
Ağdam, Ağdam,
Bu haraydan
Dil usanıb, yorularmı?..
Ağdam, Ağdam…
Ölümünə fərman verən
fərmanbazlar hardadı bəs?
Bir düşünən, soran varmı,
niyə yurdum dardadı bəs?
Neçələrim didərgindi,
neçələrim gordadı bəs?
Ağdam, Ağdam…
Kim bağlayar, görəsən kim,
Bu qan verən yaraları?
Qeyrət çəkən oğulların
Seyrəlirmi sıraları?
Doğradılar dilim-dilim,
Pərən-pərən oldu elim.
Yarı qaçqın, yarı köçkün,
Yarı şəhid balaların…
Ağdam, Ağdam…
21 iyul 2012-ci il.
Köhnə Ağdam
Gözlərimin önündə Ağdamın baş küçəsi canlanir;
O küçə ki, uzərində qoşa minarəsi buluddan nəm çəkən məcidimiz yerləşirdi. Sovet hökumətinin sərt qanunları bu minarələrdən ucalan azan səsini, «Allahu-Əkbər» sədalarını susdura bilməmişdi. Ağdam şəhərindəki Cümə məscidi Kərbəlayi Səfixan Qarabağı adlı memar tərəfindən 1868—1870-ci illərdə tikilib başa çatandan sonra həmişə bu məsciddə namaz qılınmışdı, dualar oxunmuşdu. Nə qədər fağır-füğəra bu məsciddə yığılan sədəqələrdən bəhrələnmişdi. Həyətində nə qədər qurbanlar kəsilərək kasıb-kusublara paylanmışdı. İndi o küçə yadıma düşəndə için-için yanıram.
Bu küçə, həmən küçə…
Bu küçə həmən küçə,
Yarı gətirən küçə,
Qoynunda alma, heyva,
Üzüm bitirən küçə…
Bu küçə həmən küçə,
Məni ötürən küçə…
Kimlər üstündən keçir?
Bizi itirən küçə.
Bu küçə, həmən küçə,
Çiçək bitirən küçə.
Vüsalımı xərcləyib,
Həsrət yetirən küçə.
Bu küçə, həmən küçə,
Aydan nur əmən küçə.
Sən yenə həmənkisən,
Mən yenə həmən küçə.
Bu küçə, həmən küçə,
Çöl-küçə, çəmən-küçə.
Niyə qaldın bu günə?
Dərdində çimən küçə…
Bu küçə, həmən küçə,
Üzümüz dönən küçə.
Haçan açar üstündə,
Nərgiz, yasəmən küçə?..
Bu küçə, həmən küçə…
Zilim yox, bəməm küçə.
Əl dəymə, yaralıyam,
Kədərəm, qəməm-küçə…
Bu küçə, həmən küçə…
Bu küçə, həmən küçə…
27 Iyun 2012-ci il.
Ağaya həsr etdiyim şerin yazılmasından bir il keçdi. 2012-ci ilin aprel ayında Əfətliyə, bacım oğlunun toyuna getmişdim. Amma bütün günüm ziyəratgahda, seyid Yusif Aganın yanında oldum. Dostum Akif, Ağaya əvvəlcədən mənim gələcəyimdən xəbər vermişdi. Bu məni Ağa ilə ilk tanışlığın sıxıntılarından nisbətən azad etsə də, onun saysız-hesabsız suallarından xilas edə bilmədi. Ağanın verdiyi suallara cavab tapa bilmədikcə, çoxlu acı həqiqətləri anlamağa başladım.