Lenanın uşaq evində tərbiyəçi işləyən bir qadın tanışı vardı. Ondan bir nəfər sakit qız uşağı tapmağını xahiş etdi.
Tərbiyəçi qadın bir neçə gün sonra Lenaya bir uşaq haqqında danışdı, adı Nastya idi. Dörd yaşında olarkən o valideynləri ilə bir yerdə dəhşətli bir avtomobil qəzasına düşüblər. Valideynləri yerindəcə dünyalarını dəyişiblər. Nastya isə, müxtəlif bədən xəsarətləri almış olsa da, sağ qalıb. Bir xeyli xəstəxanada müalicədən sonra Nastyanı uşaq evinə təyin ediblər.
Lena vədələşdikləri gün uşaq evinə gəldi, tərbiyəçi qadın bu yeddi yaşlı qızı ona göstərdi. Nastya başını aşağı dikərək, küncdə oturmuşdu. Lena onunla danışmağa çox çalışdı, nəsə soruşdu, nəsə dedi, xeyiri olmadı. Nastyanın danışmağa çox da həvəs göstərmədi. Baxışlarında qəm və kədər görünürdü. Sanki, illərin yorğunluğu bu uşağı almışdı ağuşuna. Lenaya cavab verəndə pıçıltı ilə danışırdı.
Bir müddət sonra Lena, Viktorla birlikdə yenidən ora qayıtdı.
Çox keçmədi, nəhayət, bütün prosedurlardan keçdilər, Nastya evə aparıldı.
Nastyanın olduqca ağıllı uşaq olduğu ilk gündən məlum oldu.Təmizliyin, məsuliyyət daşımağın nə olduğunu 7 yaşlı uşaq çox gözəl başa düşürdü. İşgüzarlığına isə söz yox idi: Lena təmizlk işləri aparır, Nastya iştirak etməyə çalışırdı, Lena mətbəxdə yemək hazırlayır – Nastya kömək etməkdən məmnundu.
Bu uşağın bir yaxşı cəhəti də ortaya çıxdı: yalan danışmağın pis addım olduğunu Nastya gözəl başa düşürdü və yalanla işi yox idi. Lena dərhal, demək olar ki, ilk gündə Viktora dedi:
– Bizim qızımız yalan danışmağı bacarmir. O, heç vaxt bizi aldatmayacaq! Mən bunu dəqiq bilirəm.
Aralarındakı münasibətdə ilk gündən mehribanlıq yarandı.
Viktor və Lena, hər ikisi ailələrinin belə böyüməsindən çox razı idilər. Bunun üçün taleyə və əlbətdə ki, ilk növbədə onları tanış edən uşaq evinin müəlliminə təşəkkür etdilər.
Amma, onu da qeyd edək ki, ilk baxışdan hər iş gözəl getsə də, arada bir kiçik problem var idi: ilk günlərdən Nastya Viktoru və Lenanı yalnız adları ilə adlandırmağa başladı.
Viktor bir neçə dəfə başa salmağa çalışdı:
– Nastenka, anla məni, bundan sonra səninlə bir ailəyik. Sən bizim balamızsan, biz də sənin valideynlərin. Demək, Lena sənin üçün anadır, mənə isə atayam.
Bu danışıqların heç bir nəticəsi olmadı. Viktor qaldı “Viktorluğunda”, Lena da həmçinin, “Lenalığında”.