Im bardziej szczegółowo klient opisuje te karty i pamięta sytuacje ze swojego życia, w których doświadczał tych przyjemnych odczuć, patrząc na kartę, tym lepiej jego podświadomość połączy te zapachy i samą kartę z pozytywnymi emocjami.
Te karty zasobów powinny pozostać na stole przez cały czas pracy z traumą, aby w razie potrzeby klient mógł zostać przekierowany do tych przyjemnych wspomnień.
Następnie prosimy klienta o wybranie karty (lub kilku) otwartej z talii zapachu, które maksymalnie kojarzą się z traumatycznym doświadczeniem (jeśli używamy talii abstrakcyjnej, wybieramy kartę przypominającą w odczuciu wydarzenie, z którym pracujemy, i prosimy o wyobrażenie tego samego zapachu, który będzie o tym przypominał).
Powiedzmy, że nasz klient pracuje nad utratą dziecka i wybrał kartę z rybą (zdjęcie nr 4), kojarząc ją z zapachem krwi i szpitalem (zdjęcie nr 5).
Następnie prosimy klienta patrząc na jedną z kart, związanych z urazem, wyraźnie przedstawić zapach tej karty. Powoli oddychaj spokojnie, jakby wąchając ten zapach z karty, aż całkowicie zniknie i klient nie będzie w stanie wyobrazić sobie tego zapachu. Oznacza to, że zadaniem karty jest „zrobić bez zapachu” (Jeśli pracujemy z talią abstrakcyjną, to najpierw trzeba przypomnieć sobie trochę sytuację, a mówiąc o niej wyobrażać sobie zapach, jakby przymocowując go do karty).
Gdy karta straci zapach, wrócić do kart zasobów. Obejrzymy je, przypominając sobie coś jeszcze przyjemnego, co przypomni się, patrząc na nie.
I znowu wracamy do kart z traumatycznym doświadczeniem i ponownie „oddychaj”, aż zapach całkowicie zniknie.
ĆWICZENIE „PIERWSZA KONSULTACJA”
Wskazane jest użycie talii transformatorowe „Midi” „Roboty” lub „To we mnie” (w przeciwnym razie technikę można wykonać z pomocą talii z twarzami i uniwersalnymi).
To ćwiczenie pomaga sformułować cel i kierunek terapii.
Klient proszony jest o wybranie karty „tułów”, odpowiadając na pytania: „Co się dzieje u mnie w środku? Co odczuwam?”
Dalej, proponują wybrać też kartę otwartą „nóg”, które opisują stan rzeczy w obecnym okresie życia: „Jak teraz stoję na nogach?”
Następnie klient wybiera z „głowę” – odpowiedź na pytanie: „Co o tym myślę? Jakie są moje przemyślenia na temat tej sytuacji?” W ten sposób metaforyczny portret osoby w sytuacji problemowej jest następnie omawiany z psychologiem i zawiera niezbędne informacje.