Ин машқ каме чандириро дар буғумҳои зону талаб мекард ва онро «қадами каҷ» меномиданд. Бояд гуфт, ки харин дар асоси схемаи гузоштани вазифа (ВАЗЪИЯТ -> ПРОБЛЕМА -> МАКСАД-> ВАЗИФА-> ХАЛЛ) ислоххои дахлдор ворид намуда, бе инструктор хонда метавонист. Бояд гуфт, ки худи сальто ба як ҳарфи муайяни алифбои чилу нӯҳ-рақами қадимаи славянӣ мувофиқат мекард, аммо кадом ҳарф барои Владимир Харин то ҳол сирре буд. Хануз сахар буд, ки Харин ин ду дандони дардмандро маглуб карда, дам гирифт. Ва баъд дар нимаи бедори нимхобӣ бо майнааш майдони рангинкамони бунафшро дид, ки аз синааш мебарояд. Ин майдони ӯ – биофилд буд. Аз дастон нуре ба амал омад. Вай бори аввал чунин манзараро мушохида кард – сарбории мағзи сар таъсир кард, майна гуё пӯсти баданро медид.
Вай аз хоб бедор шуда, хиссиёти худро дар рузномаи худ навишт ва бо рапорт ба командири киштй профессор Артур Штолц шитофт. Ба назди доктор Зайцева рафта, вай дар бораи кашфи худ ва биниши майдони биологӣ бо роҳи ворид шудан ба ҳолати тағйирёфтаи шуур сухан гуфт. Доктор Виктория Zaitseva бодиққат милки милки муоина ва баъзе илтињоби ёфт, муқаррар даҳони дањонро бо дору. Баъд вай бодиккат як катор сальторо тамошо карда, фильмеро, ки дар айёми бачагй ба у намоиш дода шуда буд, ба хотир овард – ин сальто решахои Волхов дошт. «Аммо мо ҷодугар нестем, ҷодугар нестем, балки олим ҳастем ва аз ин рӯ, ҳама чизро шарҳе ҳаст, чи мантиқӣ, ҳам илмию динӣ. Азбаски мо, чун авҷи офариниши Худо, ҳама нақшаҳои Худоро нисбати ҳайвонот, офаридаҳо дар дохили худ дорем… мо мисли Худо ҳастем… шояд қисматҳои амиқи мағзи сар ҷалб карда шаванд ва инсон ба ҳама чизҳои гирду атрофаш бо он нигоҳ мекунад, ки аллакай инкишоф ёфтааст. қобилиятҳо, муваққатан нофаъол. Дар ин бора Виктория санҷиши худро ба итмом расонд ва ба Харин барои чунин кашфи муҳим ташаккур гуфта, дар рӯзномаи худ дар бораи таҷрибаи илмӣ навишт, аммо аллакай дар рӯи замин, дар лабораторияи томографияи мағзи сар…
Бортинженер Юрьев аз садои сирена бедор шуд – вай аз сели метеорхо огох кард. Ва он гоҳ сенсорҳо нокомии барқро нишон доданд – ба эҳтимоли зиёд, панелҳои офтобии муқаррарӣ ноком шуданд. Юрьев дар ин бора фикр мекард – вай дар анбори дигар панелхои офтобй надошт. Аммо! Аммо транзисторхои советии П-214, ки дар дохили он кристаллхои германий доштанд, хануз хам корношоям буданд. Дар анбор 500-то буд, У яке аз онхоро бароварда, бо эхтиёт сарпуши транзисторро канда, узели кушодаи p – n – p ба тиреза овард. Ҷараёни рӯшноӣ аз Офтоб ҷараёнро дар кристалл германийи ин транзистор ба ҳаяҷон овард. Юрьев зондхои вольтметрро мутаносибан ба база ва эмиттер овард – Ура! шиддат хурд буд, ҳамагӣ 0,3 вольт, аммо он ҷо буд! Пас аз 8 соат дар тахтаи 17x17 сантиметр васл кардани 50 транзистор, вай онхоро ба тарафи офтобии станция баровард ва дар натича 1,3 вольт шиддат дар чараёни хурди хурд буд. Дарҳол роҳи ҳалли масъала кор карда шуд – иваз кардани панелҳои офтобии аз метеоритҳо сӯрохшуда бо транзисторҳои худсохти П-214, ки модели соли 1970 сохта шудааст. Ҳама чиз кор кард ва батареяҳои офтобии хонагӣ ба ҷамъ кардани энергия шурӯъ карданд, то батареяҳои истгоҳро барои парвоз бо Замин, бо Маркази Идоракунии Миссия пур кунанд!!!