Профессори экспедициям тадкикоти илмй, ки вай хам командири киштии «Пегасус» Артур Штолц мебошад, маърузаи Харинро шунида, рухбаланд гардид. Вой, транзисторҳои P-214, ки соли 1970 дар СССР бароварда шуда буданд, дар соли 2028 дар ин ҷо муфид буданд! Такрибан 60 сол гузашт – захираи афкори илмй дар СССР чй кадар мустахкам буд! Профессор Штольц каме бештар аз панҷоҳсола буд ва то ҳол мактаби олимони шӯравиро пайдо кардааст, ки фикр кардан, ихтироъ карданро бо роҳҳои ғайристандартӣ, вале ҳама дар доираи мантиқ таълим медоданд! Бале, замонҳо буданд, замони бозёфтҳо буд, ки 70 дарсади ихтирооти тамоми башарият ба солҳои ҳафтодуми садаи бистум рост омад. У ба сари столи кор ни-шаста, ба пур кардани журнал шурУъ кард, захираи кувваи электр ба вай имкон дод, ки бо чарогхои авария кор кунад ва пас аз се руз батареяи офтобии Харин бояд тайёр шавад – сарфи назар аз хамаи захматхо, ин умеди охирин буд! У журналро пур кард, фикр кард, андеша кард ва ба тиреза нигарист – киштй аз сояи Замин баромада, пахлухояшро ба Офтоб водор мекард.
Ва он гоҳ ӯ як гурӯҳ одамонро дид – онҳо оҳиста суруд мехонданд ва бо шиорҳо дар як қатори параллел мерафтанд. Бале, бале, дар фазо, дар рафти параллелй. Дар субҳи офтобӣ, тасвир аҷиб менамуд! Вай бодиккат нигох карда, болхои одамонро дид – хафт нафар буд. – Бале, инҳо фариштагонанд! – хитоб кард Артур ва шитофт, ки ҳама чизро ба камераи видеоӣ сабт кунад, ҳангоми занг задан ба ҳамкорон. Тамоми ҳайати киштӣ фариштаҳоро диданд. Дар нимаи моҳи марти замони заминӣ, замони Рӯзи бузург буд ва ҳама якҷоя аз дидани худ шодӣ карда, ба сурудани ҳамду санои Худо шурӯъ карданд. Албатта, на ҳама дар киштӣ масеҳӣ буданд, аммо як гурӯҳи хурди олимон, атеистҳои устухоншуда ногаҳон аз воситаҳои импровизатсия салиб сохта, ба гарданашон овезон карданд. Дидори фариштагон тақрибан панҷ дақиқа буд ва ҳама чиз ба навор гирифта шудааст, ҳатто сурудҳои онҳо ба навор гирифта шудааст. Хамин тавр, мохи дар мадори Замин истодани киштй ба охир мерасид. Дар пеш тачрибахои бисьёре буданд, вале ин хеле «космикй» бо хости Офаридгор дар ёди мардум абадй монд!
Вақте ки профессор Артур Столз ҳанӯз донишҷӯ буд, онҳо ҳамчун донишҷӯ бозӣ карданро дӯст медоштанд. Онхо хангоми савори автобус аз руи чехра, сару либос, рафтору гуфтор ва бисьёр аломатхои дигар касбу кори одамонро ба худ мегирифтанд. Нафакахурро аз студентон фарк кардан осон буд, вале духтурро аз муаллим фарк кардан хеле душвор буд – охир, хардуи онхо ходимони илманд, танхо бо онхо сухбат кардан, ки ин бо коидахои кооперация манъ карда шудааст. бозӣ. Хангоме, ки дар автобус студентон ва чанде аз онхо на бештар аз 3—4 нафар буданд, кайд мекарданд ва дар истгохи зарурй фуромада, ба якдигар кайд мекарданд. Бисёр монандӣ вуҷуд дошт. Ва касе, ки бештар бозӣ кардааст, ғолиб дониста мешуд.