Сагынма. Шигырь. Том 11. Стихи - страница 3

Шрифт

Интервал

Вакыт кына хәбәр бирә кебек,

Кыскарыуын аның белерлек.

Дәрес барсә тәнәфесен көтеп,

Озак кебек вакыт үтелә.

Өй эшләре әзер булмаганда,

Шундый курыку хисе көтелә.

Сәер уйлар башта кунак була,

Уйландырып әллә куркытып.

Атлаганда ашыкмыйча гына,

Язмыш юлларына юл тотып.

Сөяркә кебек (нәсер)

Акча шундый әйбер инде ул,

Бер керә дә, бер чыга.

Аның кереп чыгуына,

Башыңа төшкәч, чыда.

Колы гына булу түгел,

Акча сине басканда.

Рубльнең син кәләше,

Кая гына качсаңда.

Сине эзләп йөрмидә ул,

Ә син «өмет итәсең…»

Уйларгада мөмкин түгел,

Ничә тапкыр «китәсен».

Керә чыга, иртә кичен,

Шомара кесәләрең.

Күпме җыелырлар иде,

Бушаган шешәләрең.

Киендерә, чишендерә,

Шәп шәрәдә калдыра.

Кесәңдәге «үз байлыгың»,

Тезләндерә алдына.

Ике кулга, өч бияләй,

Кирәге чыгар, диеп.

Бәлки башта караргадыр

Өчесен бергә киеп…

Җаның бар

Җан азыгы, җанлы җансыз,

Гади ул, бер уйласаң.

Бу җирдәге урыныңны,

Артык биек куймасаң.

Барлыгыңны, юклыгыңны,

Җаның булу күрсәтә…

Җанга нидер җитми кала,

Ниләр генә күрсәк тә.

Җан белән тән бер бөтендәй,

Тәндә җанның «оясы».

Тәнне саклый белгән кебек,

Җанныда, бар тоясы…

Җылы сүзләр, җылы караш,

Ризык табу җаныңа.

Онытмаска юл табарга,

Үз җаныңның «янына».

Рухи байлык – җан азыгы,

Табыйк, таба алганын.

Сине кеше итеп тота,

Тәннәреңдә җан барың.

Тәннәр өчен җаннар кирәк,

Җансыз тәннәр – мәетләр.

Яшәсәк мәетләр кебек,

Ходай безне гаепләр…

Еллар бар

Үзеңә сорау бирә алып,

Булдымы сораганың.

Туган җиргә кайта алып,

Урамнар ураганың…

Ашыкмыйча салмак кына,

Урамнан атлаганың…

Очрагандай шул вакытта,

Күпме эзләп, тапмаганың.

Тау башында басып торып,

Офыкларны «гизгәнең».

Үткәннәрне күңел белән,

Тойганың hәм сизгәнең.

Су буенда, ярга басып,

Булдымы уйланганың

Сакланылган әле hаман,

Ни чаклы уйлар барын.

Кабат урап калыр өчен,

Күпме таныш юллар бар.

Урам әйләнүләр өчен,

Язмыш биргән еллар бар.

Кәфирун

Кәферлек ул начар гадәт түгел,

Бик тиз генә булмый төзәтеп.

Ансат кына олы ялгышларын,

Язмышларның булмый үзгәртеп.

Тәүбә аркылы бары юллары бар,

Кәферлектән була качарга.

Шайтан кочагыннан ычкынырга,

Иман дигән юлны ачарга.

Юлның бары берсен сайлап була,

Ике юлдан кемдә баралмый.

Юлын бик еш алыштыручы да,

Аңлый алмый, барыбер табалмый.

Кеферлек ул җилгә каршы. ию,

Андыйларның акыл томанлы.

Аңлатуның хикмәтлесе кирәк,

Кеше күзен ача торганы.

Кәферлек ул кеше гомерендә,

Сыналырлык, ачы язмышы…

Бергә үрелсәдә язмыш белән,

Үзе кылган гамәл – ялгышы.

Следующая страница