Тормышларда кирәк микән көтү,
Яңа таңны көткән шикелле.
Әллә кирәк микән юлда булу,
Таңнар күптән аткан бит инде…
Таңнар ата, ләкин ул бары тик,
Кичәгенең генә давамы…
Шул ук эшләр, шул ук мәшәкәтләр,
Шул ук яңгыр hаман явамы…
Аңламакчы булып зур тормышны,
Нечкәлеген эзләп тапмакчы.
Белгәненә, барсы була алмый,
Ялан аяк йөри башмакчы…
Күпме акыл кеше сарыф итә,
Болар барысы, тамчы диңгездә.
Күңел hаман туя алмый нигә,
Җитәрлек бит бирә Ул безгә…
Гомерне без юллар дибез икән,
Ул юллардан кирәк барырга.
Туктасакта бары азга гына,
Яллар итеп бераз алырга…
Син кайгырма, кайгы килсә әгәр,
Кайгыдан соң килер шатлыгы…
Кайгыларны кайгы алыштырмый,
Көтә сине алда шат көне.
Кайгырудан кайгы жиңеләйми,
Кемгә, үпкәләүдә урынсыз…
Күз алдыңа иртәгәне китер,
Күңелләрең бераз җылынсын…
Берсе артыннан алар берсе килә,
Сыналабыз шулай үсәбез…
Адым саен кыенлыклар аша,
Берәр бачкыч өскә күчәбез…
Гомер буө яши – яши җирдә,
Тормыш безне hәрчак өйрәтә…
Тормыш мәктәпләре кешеләрне,
Яхшылыкка бары үзгәртә…
Белә алсак, җирдә тормыш итү,
Яшәү белән бергә имтихан…
Сынауларның иң олысы өчен,
Җир йөзенә безне Ул җыйган…