Мелодии души. Стихи на татарском языке - страница 2

Шрифт
Интервал


Саф мәхәббәтнең хисе.
Аклан тулган чәчкәгә,
Җилдән бал исе килә.
Яшьлегем – матур чәчкә,
Күбәләктәй, очасы килә.
Яшьлек – бер мизгел генә,
Ах, ничек тиз үтә!
Яшьнәп, күкрәп яшәргә
Кирәк кешегә, әлбәттә.
Сагынып искә алырга,
Якты хәтирәләр калсын.
Яшьлеккә кайтып килергә,
Төшләр күрергә язсын.
Яшьлегем, тукта, ашыкма,
Өлгерерсең әле китергә.
Шатланып яшисе килә,
Күрәсеңме, күңелле безгә?

Рәхмәт, Ходай!

Әлдә син бар, Ходай,
Әлдә син бар!
Син булганга өметле
Безнең алсу таңнар.
Әлдә син бар, Ходай,
Әлдә син бар.
Җайлап, артта кала
Үзәккә үткән авыр чаклар.
Әлдә син бар әле,
Әлдә син бар, Хода!
Синнән өйрәнәм яшәргә,
Чыдам, сабыр булырга да.
Әлдә син бар әле,
Әлдә син бар, Хода!
Мәрхәмәтлегең чиксез —
Ярдәмең килеп тора.
Әлдә син бар, Ходай!
Күңелгә тула шатлык.
Канат куеп, очыртасың,
Төш түгел, бу – чынбарлык.
Әлдә син бар әле, Ходай!
Җитди күзәтәсең күктән.
Эх, матур итеп яшәсәк,
Елмаер идең сөенечтән.
Әлдә син бар, Ходай,
Беләм, яратасың безне.
Бәхетле иткәнең өчен,
Яудырабыз сиңа рәхмәтне!

Авылкаем

Без бит авыл балалары,
Беләбез аның кадерен.
Үстек саф һавасын сулап,
Тоеп назлы кочагын.
Яшел болында, тугайда
Эзебез уелып калган.
Ялан – аяк күп йөредек —
Сәламәтлек яхшырган.
Бәпкә үләненнән яшел
Келәм җәелгән җиргә.
Кыр чәчкәләре гүзәл,
Әрем дә якын күңелгә.
Киң елга ямьли авылны,
Чишмәсе чылтырап ага.
Бизәкле көянтә асып,
Кызлар бара суга.
Чиләкләре мөлдерәмә тулы,
Сокландыра зифа буйлары.
Бөдрә талларга кунып,
Сайрый сандугачлары.
Кочаклап, яратуы рәхәт
Кош – кортны, мал – туарны.
Барсы сине тыңлап тора,
Сөйләш, серләш туйганчы.
Печән чапкан вакыт
Үзе бер зур вакыйга.
Эшне бәйрәмгә әйләндерә —
Кешесе уңган булганга.
Һәр өйнең бар эскәмиясе,
Ул күп белә серләрне.
Күпме гашыйклар уздырган
Бәхетле кичәләрне.
Авылдаш очрап, елмая,
Урам буйлап үткәндә.
Исәнлек – саулык сорашу —
Матур гадәт, кагыйдә.
Тырыш, таныклы шәхес
Авылдан үсеп чыга.
Авыл кешене көчле итә,
Тәрбияли, чыныктыра.
Авылның да туган көне
Була елына бер генә.
Зур тантана үткәреп,
Рәхмәт әйтик үзенә.
Авылын сагынып яши
Киткәннәр ерак җиргә.
Бер кайтыйк әле, авылга,
Җырлашып утырыйк бергә.

Туган җирем

Менәр идем тауга,
Әгәр кайтсам авылыма.
Уч төбендәге авылны
Алыр идем кочагыма.
Югарыдан яхшы күренә,
Авылым гаҗәп матур.
Өйләре курчак кебек,
Гөлләреннән сибелә нур.
Йөгерер идем каенлыкка,
Әгәр кайтсам авылыма.
Каен җиләкләре өзеп,
Салыр идем учыма.
Җанга ләззәт алып,