Шигырьләр җыентыгы - страница 18

Шрифт
Интервал


Нигезе дә янып беткәнне.

Янып бетте

Карап яндырдылар,
Кул кушырып торды һәммәсе.
«Янса-янсын, әйдә, шулай кирәк,
Сәвиткә булмасын!» – янәсе.
Сүз йөреде: колактан-колакка,
Имеш, картлар шулай иткәннәр.
«Клубка да, безгә дә булмасын»,
Диеп мәчеткә ут төрткәннәр.
Июнь, 1995

Илле елдан соң

Иңләп йөрдем,
Алпар болыннарын,
Аркылыга буйга таптадым.
Болын кипкән, күлләвекләр сусыз,
Ни дияргә җавап тапмадым.
«Пи бип-пи бип» килгән тәкәрлекләр,
Бу җирләрне ташлап киткәннәр.
Чишмәләр бар иде,
Аларыда,
Коргаксыган, ишелеп беткәннәр.
Чирмешәнгә карыйм, исем китеп,
«Бу димен, Чирмешән яшәргән».
Ул икән талларга төренеп,
Саегып калуын яшергән…
Бар иде вакытлар, Чирмешән,
Мөлдерәп тора иде сулары.
Хәтерлим Уракчы янында,
Өчташлы тегермән булганын.
Бар иде берничә – Җилнеке,
(Белмимен алары кемнеке?)
Юк хәзер аларның берсе дә,
Кирәксә йөриләр күршегә.
Кайда ул мул сулы Чирмешән
Нигә соң буалар бумыйлар?
Шуңа бит коргаксый болыннар.
Азыкка, печәнгә туймыйлар.
Бабамнар эшлекле булганнар:
Ни авыр, ни газап булса да,
Һәр язны буалар буганнар.

Көрән тауы

Алпар белән Сабанчы арасы…
Ике араның урта җирендә,
Чирмешәнгә тиеп бер тау тора,
Көрән тавы диләр үзенә.
Үтеп-сүтеп күпме йөредек шуннан,
Без Алпарда укып йөргәндә.
Яр астына төшеп балык тоттык,
Дәресләр булмаган көннәрдә.
Көрән тавы текә ярларының,
Бик күп күрдек ишелеп төшкәнен.
Көтмәгәндә шулай ишелеп төшеп
Ача шулай тарих серләрен.
Элек монда авыл булган диләр,
Ярылып ята тузан көлләре.
Су буе, тау шундый матур урын,
Җәлеп иткәндер шул күпләрне.
Аргы якта уч төбендә кебек,
Ямьле әрәмәлек, болыннар.
Гөлҗимешләр, балан колмаклары,
Кызыксынып карап торган бар.
Яр астына төшәр урыны да бар,
Төшеп-менеп йөргән атлылар.
Шул урында ак таш чыгарганда,
Алтын акчалар да таптылар.
Табылдыклар сөйли:
Бу җирдә бабамнар,
Матур гына гомер иткәннәр.
Илбасарлар килеп авыл-кальгаларны,
Җир белән тигезләп киткәннәр.

Азан тавышы

Малай чакның кызык вакытлары,
Тарих булып арта калдылар.
Тик шулай да әле онытылмый:
Акшамга азан әйтте! – дип
Кычкырып,
Ялан аяк өйгә чабулар.
Азан тавышы…
Ишетү белән, тиз генә,
Шатланышып таралыша идек,
Һәр кайсыбыз үзенең өенә.
Күп үтмәде,
Үсеп тә җитмәдек,
Азан тавышлары өзелде.
Манаралар ауды, манаралар,
Татар халкы,
Иманыннан мәхрүм ителде.
Мулласыз да, мәчетсез дә калып
Яшәп бакты безнең күбебез.
Әхлаксызлык кына арта барды,
Имансыз булып үсте күбебез.
Инде менә күңелләрдә өмет: