–Матур урыннар, – диде Василий Иванович, тәмәке кәгазе чыгарып безгә сузганнан соң, -чирем өстенә ятып тартырга хыялланып килдем дә, ни өчендер туктарга ашыкмыйларәле.
–Әйдә, туктамасыннар, минем тизерәк Щекинога барып җитәсе килә, – диде Ларин, тәмәке төрә башлап, – минем таныш якларга.
-Ничек таныш яклар? Син бу якныкы мени?
–Юк, бу якныкы түгел. Минем монда булганым бар. Минем хатын Скуратоводан. Без аның белән ике җәй рәттән килдек. Бик матур җирләр. Лев Толстойның туган яклары. Ясная Полянада да ике мәртәбә булдым. Анда, Лев Николаевичның усадьбасында, музей бик матур иде. Немецлар анны да җимереп, талап киткәннәрдер инде, – диде ул борчылып.
-Барып киләсе иде, Скуратовода хатынның туганнары бар. Хәлләрен белеп чыгасы килә.
–Командирдан сорарга иде, ерак түгел дисең бит.
–Сорадым, җибәрмәде, «барыпҗиткәч» дигәнбулды.
–Кайчанбарыпҗитәбезикәнсоң, сорамадыңмы?
–Сорамадым. Минем аңлавымча ерак барасы түгел.
–Егетләр, карагыз! «Ил»лар пикировка ясыйлар! – диеп кычкырып җибәрде, кемдер.
Без дә самолет тавышы килгән якка карадык. Юл буена сузылган камышлы озын баткаклык өстендә Щекино ягыннан түбән очып килгән «Ил» кинәт камышлык өстенә кадалып төшә башлады. Аннан, күлгә чума дигәндә генә, пиктан чыгып очып китте. Аның артыннан икенчесе шундый ук күнегү ясады да борылып китеп барды. Күп тә үтмәде, «Ил» ның берсе яңадан әйләнеп килде дә, кинәт пик ясап, кадалып төшә башлады. «Менә, хәзер пиктан чыга»-диеп, тын да алмый көткәндә, самолет камышлар эченә чумды да куйды. Арбада утырган кызлар:
–Ой, хәрәп булды! – диеп кычкырып җибәрделәр. Без бара торган җирдән туктап, тын да алмыйча, шартлау көттек. Самолетның камышлар арасыннан күренеп торган канат читләре, югары күтәрелеп торган йолдызлы коерыгы, шулай күренеп тора бирде. Шартлау булмады. Аннан, очучысы чыкмасмы диеп, өметләнеп, күзләрне хаман самолеттан алмый торабыз. Гипнозлаган кебек шулай карап торганда:
–Нәрсә катып калдыгыз? Колоннаны тоткарламагыз! -дип, лейтенант Егоров кычкырганы ишетелде.
–Иптәшлейтенант! Самолет, самолетбаткаклыккачумды!
–Кайда?
–Әнә, койрыгыкүренептора!
–Ничекшартламады? Очучысыисәнмеикән?
–Яртылашсазгачумган. Очучысыдашундаинде!
–Борылыпөлгерәалмадымикән?
–Бәлкианыңидәрәрычагыэшләмәгән?
–Колоннанытоткарламагыз!
Нихаят без кузгалып киттек. Әле ераклаша төшкәч тә, очучысы күренмәсме диеп, шул якка карый-карый бардык. Бер фашистның да башына җитмичә хәлак булган очучы кызганыч иде. Менә күл буйлап самолетка таба йөгерткән ябык машина күренде. «Бәлки әле коткарырлар, самолетын да алырлар» – дигән өметле уйлар белән алга киттек.